آلبوم نسبتا خوبیه ولی متوسط مثل اکثر آلبوم های اخیر؛ البته بنظرم آلبوم" دیره " از "پرتگاه " و" پرتگاه " از " از این ساعت " بهتر بودن.
اولین مشکلی که با این آلبوم و کلا آلبوم های اخیر دارم رنگ صدای خواننده هستش که خیلی تکراری میشه در قطعات آلبوم ، شایدم توانایی این کار رو هر خواننده ای نداشته باشه.
مثلا شادمهر آهنگ " تقدیر " را با نهایت معصومیت. آهنگ " ترس " را با ترس. " عادت " را با نهایت سوز. " محال و انتخاب " را با غرور از دست رفته. "حالم عوض میشه "را با رهایی صداش." آزادی" را با حسرت آزادی و ... اجرا میکنه تا حس شنونده به پرتگاه خود برسد گرچه شاید معدود خواننده ایرانی توانایی همچون کاری را داشته باشد. ( رنگ صداش را متناسب با داستان آهنگ عوض میکند)

مطمئنا مهدی احمدوند، محسن یگانه، حمید عسگری، سامان جلیلی، مرتضی پاشایی، علی لهراسبی، پویا سالکی، رامین بی باک، علیرضا فرد، مهدی رنجبر، ابوالفضل فلاح و... که به نوعی زیر مجموعه یک استاد هستند که بزرگی این خواننده " شادمهر " را در عرصه موسیقی نشان می دهد.

امیدوارم طرفدارای خواننده ها از نوشته من ناراحت نشوند
sarp