به قول یکی از دوستان توی نظراتش آهنگ های محسن و مخصوصا این آلبوم درکش حس و حال خودش رو می خواد .... عام پسند نیست ولی از نظر موسیقیایی فوق العادست فراتر از موسیقی ایران
آهنگی نیست که توی ماشین گوش داد اصلا صدای چاووشی برای ضبط ماشین خوب نیست این آهنگ رو باید با حس و حال خود آهنگ وسر فرصت گوش داد و فکر رو قاطیش کرد
برعکس برخی دوستان به نظرم شعرهای صفا از روزبه بهتر بود ... شعرای صفا یه جوریه کلمات ساده است با تکرارهای خاص که معنی می ده به شعر یه جوریه که باید دقیق بشی توی شعرش تا معنی رو بفهمی
کلا آلبوم فوق اعاده ای هست آلبوم ماندگار هست ولی آلبومی نیست که بشه زیاد گوشش داد وگرنه باید یه تخت توی تیمارستان رزرو کنید قبلش دیوونه می کنتتون
یادمه یه استاد ادبیات داشتیم می گفت بوف کور آدم رو به سمت خودکشی می کشونه به پوچی می کشونه این آلبومم این مدلیه وقتی گوشش می کنی با روح و روانت بازی می کنی اینقدر سنگین میشه که دیوونه می کنه آدم رو ... البته خوندن بوف کور با فکر و غرق شدن توش این اثر رو می زاره و شنیدن این آلبوم هم با همین شرایط دیوونه کننده میشه
حالا نمی دونم شاید جوگیر شدم از شنیدن البوم این نظرات اومد روی انگشتام و نوشتمشون
با این حال به عنوان کسی که اصلا طرفدار محسن نبودم و الانم نیستم و شاید آلبوم رو چند ماه دیگه بزارم و بشنوم ولی این آلبوم قابل ستایشه و باید به احترامش ایستاد و کلاه از سر برداشت