من به یاد نمیارم که هیچ کسی در موسیقی ایران تا بحال اینقدر مورد سرزنش و سرکوب دیگران قرار گرفته باشد.
بس کنید دیگه واقعا شورشو دراوردید. دارید نفس این جوانو در اوایل کارش میگیرید. شما لازم نیست دل سوزی کنید.
به قول سعدی: ما را به خیر تو امید نیست شر مرسان!!!
چرا حافظ باید تحمل کند و هیچی نگوید؟ میدونید مشکل کچاست؟ حافظ فقط زخم هایی که به خودش میزنید رو تحمل نمیکنه. زخم های کهنه ای که سالها بر دل پدرش هم زده اید هم وجود داره. مجموع این همه درد و رنج باعث میشه که سکوتش رو بشکنه.
شما دلواپسان بیاید بزرگواری کنید و اصلا فراموش کنید که حافظی در موسیقی ایران وجود داره. نصیحت هایتان را در جای دیگری خرج کنید.