سلام اقای نصیری نقد بسیار خوب و موشکافانه ای بود
از شما بی نهایت سپاسگذارم

محسن بنظرم دو کار بسیار شاخص تفنگ سرپر و یوسف رو در شناسنامه پاروی بی قایق ثبت کرد که من هر جور بهشون نگاه میکنم مضامینش رو اجتماعی میبینم.
بیش از این اجتماعی خوندن و به قول شما از رنج و درد مردم خوندن بنظرم
اولا ارشاد رو سختگیر میکنه و کارها مجوز نمیگیره.
دوما چاوشی از هر هنرمند دیگری بیشتر در زمینه کارهای ملی و مذهبی و اجتماعی کار کرده. اکثر کارهای اجتماعیش قبل از مجاز شدنش بودن به هر حال الان محسن زیر نظر ارشاده. کارهای ملیش هم که مام وطن و خلیج ایرانی و برای ابروی مردمت بجنگ و پرچم سفیدشه... یا مثلا نفرین به جنگ که برای همه جنگ دیدگان عالمه...یا بقول شما کارش برای اذربایجان...
کارهای مذهبیشم که خیلی زیاده چندین کار برای امام حسین و امام رضا و امام علی...علیهم السلام
یا کار برای خودکشی و اعتیاد و کودکی ...محسن دو بار تجربه کارهای سینمایی داره سنتوری و لامپ 100 که بزودی میاد...هر دو در زمینه اعتیاد بوده

یعنی میخوام بگم با همین تعداد کارهای قبلیشم از همه خواننده هامون توی مسائل اجتماعی و ملی و دینی جلوتره....
بنظرم خوندن دوباره چاوشی در این زمینه ها رو باید به خودش بسپریم...چون محسن اهل تکرار نیس...دیگه شاهکاری مثل پرچم سفید رو از محسن نمیشنویم چون اهل تکرار نیست...ایده ای اگه به ذهنش بیاد که تازه باشه حتما روش کار میکنه....

واقعا هم محسن با موسیقیش سطح سلیقه مخاطبانش و بالا و بالا تر میبره
از موقعی که طرفدارش شدم و از زمان پرچم سفید بود، دایره خواننده های مورد علاقم تنگ و تنگ تر شده
و الان تنها خواننده مورد علاقم محسن چاوشیه!!
دست خودمم نیست. به صدای کس دیگه نمیتونم گوش بدم نمیدونم چرا

این جمله «چاوشی و دیگر هیچ» شعار نیست واقعا! گوشی که با چاوشی خو بگیره باقی صداها رو پس میزنه. فکر نمیکنم این خواسته چاوشی باشه. ولی چیزیه که اتفاق میفته