خيلي بجا بود كه در اين روزگار فراموشي ياد ناصر عبداللهي را زنده ساختيد. اما ناصر عبداللهي خيلي مظلوم رفت و هيچكدام از اين تسليتهاي مسئولين و هنرمندان و همكارانش را نداشت. تلويزيون هم كه فقط به زيرنويس خبر مرگ او اكتفا نمود.برنامه در شهر شبكه 5 هم كه در دوران بستري شدن ناصر در بيمارستان هاشمي نژاد آمد و از صحبتهاي رضا ايران منش بازيگر جانباز شيميايي و از دوستان ناصر كه بسيار آشفته و عصبي بود از شايعات دروغي كه براي اين هنرمند محبوب و معنوي درست كردند و از دروغها بسيار شكوه و گلايه كرد ولي آن برنامه هيچوقت پخش نشد. مرگ ناصر خيلي غريبانه و مظلومانه بود. در مراسم مشابه امروز براي مرحوم پاشايي كه اواخر پاييز 85 براي ناصر عبداللي بود علت و حقيقت مرگش براي همه حاضران اعلام شد و تشخيص پزشكي قانوني هم مشخص بود تا معلوم شود كه چقدر در نهايت مظلوميت بخاطر اعتقادات راسخش كوچ كند.در سومين سالگردش در سالن برج ميلاد اين احسان عليخاني بود كه شجاعانه و صريح از شهادت ناصر گفت ولي در فيلم منتشر شده آن مراسم همين يك حرف از كل مراسم سانسور شد!