من مثل خود مرتضی مقابل این همه نابرابری سکوت می کنم مگه یادتون رفته وقتی زنده بود اون موقع که با بیماریش دست و پنجه نرم می کرد چه تهمتهایی بهش زدند اما اون فقط لبخند میزد به همه این پوچیها تنها اینو می تونم بگم که باور اسطوره شدن کسی که خودش با تلاش خودش به کمک خدا نه هیچکس دیگه به اوج رسیده واسه اونایی که فقط اسم بزرگ رو به دوش میکشن واقعا سخته. مرتضی میدونم مثل همیشه آرومی آرامش تو واسه جواب دادن به بی ادبی های اونا کافیه.