حافظ سالها پیش پاسخ بعضیا رو داده:
پاکیزه سرشت
عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت
که گناه دگران برتو نخواهند نوشت

من اگر نیکم و گربد تو برو خود را باش
هرکسی آن درود عاقبت کار که کشت

همه کس طالب یارند چه هشیار و چه مست
همه جا خانه ی عشق است چه مسجد چه کنشت

سرتسلیم من و خشت در میکده ها
مدعی گر نکند فهم سخن گو سرو خشت

ناامیدم مکن از سابقه ی لطف ازل
توپس پرده چه دانی که که خوب است و که زشت

نه من از پرده ی تقوی بدر افتادم و بس
پدرم نیز بهشت ابد از دست بهشت

حافظا روز اجل گر به کف آری جامی
یکسر از کوی خرابات برندت به بهشت