سلام. با سر و صداهای بوجود آمده کنجکاو شدم و کارهای مرحوم پاشایی را گوش کردم. نحوه خواندن ایشان همانند دهها نفر دیگری بود که موسیقی پاپ می خوانند. هم از نظر “شیوه خواندن”، هم از نظر “نوع شعر” و هم از نظر “موسیقی”. به عبار ت ساده تر، دارای “تشخص هنری” در کارهایشان نبودند، که بخواهیم بگوییم:این شیوه خواندن(مرحوم)پاشایی است یا این نوع اشعار را او می خواند. برای مثال شیوه خواندن “ویگن” خاص ویگن بود. یا نوع اشعار و شیوه خواندن “فرهاد” خاص فرهاد بود. یا شیوه “سیاوش قمیشی” خاص خودش است. اما اینگونه تمایزها در کارهای مرحوم پاشایی وجود نداشت. این متن کوتاه فقط در باره کارهای ایشان بود. اینکه چرا جوانان پس از فوت اشان چنین کردند و چنان کردند، حرف دیگری است. و یا اینکه بگوییم موسیقی پاپ بی ارزش است و … اصلا حرف مناسبی نیست، بلکه باید هر نوع از موسیقی، در حوزه خودش و باآثار پدید آمده از همان نوع موسیقی مقایسه و بررسی شود(مقایسه موسیقی کلاسیک با موسیقی پاپ از اساس اشتباه است).
“سخت گیری و تعصب خامی است / تا جنینی، کار خون آشامی است”