لای به لای خون و آتیش جهان
پیش من بشین یه قهوه بریز
چشماتو یه لحظه رو دنیا ببند
من و تو باشیم و بارونی یه ریز

تو رو باید که از اینجا ببرم
به یه جایی که بشه نفس کشید
جایی که از همه ی پنجره هاش
بشه تا ته افق دریا رو دید

همه دنیا غرق بغض و آتیشه
منو یک لحظه تو آغوشت بگیر
یه روزی بی کسی مون تموم میشه
منو یک لحظه تو آغوشت بگیر

من از این شکوفه های سربی و
ابرای مقوایی دلم پره
به کجا برم که هیچ خیابونی
قدمای تنهایی مو نشمره