این البوم رو چند بار گوش دادم و اول از همه دست اندرکاران تهیه البوم یه خسته نباشید میگم.
باز هم تعداد زیاد تراک ها باعث خسته شدن مخاطب شده مثل دو البوم نگاه من و از عشق, بهتر یود یه البوم با 10-8 تراک قوی رو عرضه می کرد تا 15-12 تراک که چند تا از اونا ضعیف هستن.
البوم بشدت بازاری هستش و قشنگ معلومه عبدالمالکی دوست داشته صدای خودش رو از ماشین های اطرافش بشنوه و لبخندی از رضایت بر لب بزنه.
این البوم کارهای خوبی داره مثه هوا دو نفرس که برخلاف گذشته مهران عباسی کولاک کرده.
وایسا از خوبای البومه - دلم مونده رو دستم هم کنسرت های عبدالمالکی رو منفجر میکنه.
مخاطب خاص هم خیلی خوب شده بطور کلی.
باز هم بزرگترین ضعف عبدالمالکی در انتخاب شعرهای البومه و بهتره که خودش شعر ننویسه.
ترانه نرگش جعفری هم دلنشینه.
ترانه زهرا عاملی رو خیلی دوست نداشتم برخلاف ترانه هایی که چند وقت اخیر واگذار کرده بود مثه عشق دوم و دیوونگی که هر دو خوب بودن.
راستش من خیلی صدای عبدالمالکی رو دوست ندارم اما همین که تونسته چند تا کارش رو به خورد گوشهام بده یعنی موفقیت.
تنظیم های معین راهبر هم واقعا خوب بودن مخصوصا وایسا.
من در کل 7 از 10 بهش میدم