من به عنوان کسی که خیلی کم به موسیقی ایرانی گوش میدم ولی آلبوم های امسال مثل همین آلبوم مثل مجسمه آقای یراحی و یا آلبوم آقای یگانه رو از همه نظر دوست داشتم .باید قبول کرد بدون هیچگونه تعصب بیشتر تراک های آلبومهای این دو عزیز از نظر ترانه و ملودی و حس درونی ترانه سرا و آهنگساز بینظیر بودند به نحوی که وقتی به بطن جامعه نگاه میکنم بیشتر مردم این کار ها رو پسندیدند.همین کارهای بینظیر این هنرمندان هستش که حسادت آوازه خوانهای لس آنجلسی را برانگیخته و بازار اونهارو کساد کرده.نباید فراموش کرد که ملودی یکی از ترانه های ماندگار آقای (د.ا)که اسطوره ایران در این زمینه هستند(تصویر رویایی) رو همین آقای یراحی ساختند پس بیایید کارهای این عزیزان رو تخریب نکنیم.البته یک نکته ای که باید اینجا بگم اینه که بهتر بود همون جور که در ترانه 3 با کمال صداقت اعلام کردند آهنگ با الهام از teh superremes بوده در آهنگ آخر آلبوم هم میگفتند با الهام از آهنگ get lucky از گروه duf punk البته باز هم میگم واقعا کار های زیبایی در آلبوم های این عزیزان قرار داره