سلام استاد؛
یادداشت شما رو توو این شماره موسیقی ما خوندم و رفتم توو دنیای محک و اتفاق نو؛
من هم مثل شما امیدوارم که مهرجویی بزرگترین اشتباه زندگیشو انجام نده و با آوردن خواننده ی تقلیدی به فیلمش، وجهه ی خودشو به اندازه ی فیلمسازای پاپ کورنی پایین نیاره؛
راجع ب اون گفتگویی که شهیار قنبری انجام داد، من تا حدود زیادی حق رو به شهیار میدم. خب مسلما" ایشون در حیطه ی ترانه سرایی دست نیافتنی هستن و نمیشه هیچکدوم از همکارای داخلی رو حتی در سطح ایشون دونست؛ چهار دهه حضور در این حیطه که با تجارب و مطالعه و قدرت استدلال ایشون در هنگام پردازش کلمه به کلمه ی ترانه هاش به دست اومده این حق رو براشون در نظر گرفته؛
البته که ترانه سرایان داخلی برام قابل احترامن و باید قبول داشت هنوز راه طولانی برای رسیدن به اوج رو در پیش رو دارن.
و اما مورد آخر؛ یه دست مریزاد به شما باید گفت بابت قوه ی استعدادیابی قوی شما؛
کما اینکه 10سال پیش ب خوبی رووی مهدی مقدم، هومن سزاوار و بابک جهانبخش مانور دادید.
کاش تاوان اشتباهات سزاوار و مقدم، سکوت اجباری نبود....