آلبوم دارای خلاقیت و نوآوری های زیادی بود مخصوصا توو ترانه. اما خلاقیت و نوآوری به هر قیمتی معنی نداره. مطمئنم همه قبول دارن که این سبک یه خورده زوده واسه گوشای مردم. باید آروم آروم مردم رو به شنیدن سبک های این چنینی عادت داد، با تک آهنگ، اما نه با آلبوم. خودم به شخصه بنیامین رو قبول دارم و حق میدم که زحمات زیادی روو آلبوم کشیده شده اما فکر کنم یه خورده زیاده روی کرده. در کل نمیدونم چرا موسیقی ایرانی داره به این سمت میره. اون از چاووشی که سبکش عجیب و غریب شده و نمیشه همه آهنگاشو هضم کرد. اون از یگانه که صدا و حسش تغییر کرده. خودم به شخصه طرفدار محسن یگانه هستم. آلبومش رو نمیگم خوب نبود، اما چیزی که انتظار میرفت هم نبود. با این وجود هر آهنگی هم بده بیرون من بارها و بارها گوشش میدم، چون طرفدارشم. اون هم از خواجه امیری که آلبومش فقط چندتا ترکش رو پسندیدم. امیدوارم مردم با این تغییر سبک بنیامین کنار بیان. وقتی آلبوم عشق یعنی فریدون اومد، خیلی امیدوار شدم که موسیقی حرف واسه گفتن زیاد میتونه داشته باشه، اما این وضعیت؟؟!! نمیدونم چی بگم. نماز روزه هاتون قبول...