سلام دوستان.بعنوان یک روانشناس و به دور از تعصب و بعنوان طرفدار دو آتیشه بنیامین میخوام اوضاع کنونی رو تحلیل کنم.ببینین وقتی یه آلبومی بیرون میاد، قبل از اینکهه منتشر بشه ما تصوراتمون اینه که آلبوم جدید بهتر خواهد بود و به سبک اهنگ های محبوبمون از آلبوم قبلی خواهد بود و وقتی آلبوم جدید منتشر میشه و ما چیزی بر خلاف طرحواره ذهنیمون میبینیم، نمیتونیم با اون آلوم ارتباط برقرار کنیم.چون قطعا منتظر بودیم تو این آلبوم هم آهنگی شبیه کجای دنیای، دنیا دیگه مثل تو نداره، و ... بشنویم و اصلا نشنیدیم و خورد تو ذوقمون. ولی اگه چند بار گوش کنیم میبینم جالبه و تازه متوجه زیبایی آلبوم جدید میشیم.وقتی الوم منتظر شد من به شدت خورد تو ذوقم.چون اهنگی به سبک مثلا کجای دنیای که اهنگ محبوبمه تو این آلبوم نبود.آهنگ به من اعتماد کن رو اولشو شنیدم گذاشتم کنار.آهنگ اشکال رو شنیدم اصلا خوشم نیومد.(چون ناخودآگاه مغز و حافظه ام داره این آهنگ هارو با آهنگ های قبلی مقایسه میکنه).با اینکه خوشم نیومد سعی کردم روزی دو سه بار گوش کنم و حفظ کنم. و منی که از آلبوم 85 فقط لکنت و خاطره ها رو بیشتر از بقیه ترک ها گوش میدادم و از آلبوم 88 اکثرا کجای دنیای رو گوش میدادم و از آلبوم 93 عشق در روز قیامت و عشق داغ من رو گوش میدادم، الان از این آلبوم جدید آهنگهای بارانا،اشکال،به من اعتماد کن، تظاهر و حواسم به توئه رو اکثرا گوش میدم.یعنی بیشتر از آهنگهایی که از آلبومهای قبلی برام محبوب بودن تو این آلبوم اهنگ محبوب دارم.پس اول سعی کنین اجازه بدین آهنگ بره تو حافظتون بعد قضاوت کنین.
ارادتمند شما.سیامک