شاید تو کل آثاری که خواسته یا ناخواسته از "مرتضی پاشایی"گوش کردم تنها دو سه تا ترک رو پسندیدم...این دلیل نمیشه که من بخوام سلیقه بقیه رو نقد کنم...سلیقه سلیقه است حالا چه خاص چه معمولی...چه عالی چه افتضاح...اما اینکه چون ایشون به اون شکل فوت شدن،یه همچین جو سنگینی ایجاد بشه و اغراق های عجیب و غریب رو ببینیم و بشنویم غیرمنطقیه...من منکر توان ایشون نیستم اما قطعا بیماری ایشون تاثیر جدی تو مخاطبینشون داشت،هرچند که همیشه بخاطر جنگ با این خرچنگ لعنتی و محکم بودن ایشون رو تمجید کردم...اما مرگ ایشون کار رو به جایی رسوند که برادر خواننده شد،پدر و عمو معروف شدن!یه اتفاق نادر که فقط میتونست تو کشور ما و بخاطر وجود تین ایجرها رخ بده...با تمام احترامی که برای ایشون و هواداراشون قائلم اما "پدیده ی پاشایی دوستی" رو فقط بخاطر تعصب و فضای جامعه میدونم...جامعه ای که اسطوره نداشت،خیلی بی دلیل و منطق مرتضی پاشایی رو اسطوره کرد...