من هیچکس را با هیچکس مقایسه نمیکنم چون شرایط هر کسی با کس دیگر فرق میکنه ٬ مثل زمان و مکان و فرهنگ و زبان و غیره.
وقتی بیتل ها در آمدند ۴ تین ایجر بودند که معبود میلیونها جوان شدند و هر جا میرفتند برایشان غش میکردند بعد از مدتی بیتل ها از هم جدا شدند ویکی از آنها که جان لنون نام داشت برای بار دوم با زنی ازدواج کرد که عاشق بیقرارش بود و همه جا با هم بودند و بعدش کشته میشود که شایعات زیادی را به دنبالش آورد. زنش بعد از مرگش خیلی فعالیت کرد و میکنه تا اسم شوهرش ماندگار بشه فقط با یک ترانه خوبی که ازش به جا مانده است. ایماجین = تصور کن
حال میبینیم که چطور جوامع غربی بزرگداشت ها میگیرند. برای خودشان از هیچ موزه ها درست میکنند. تاریخ برای خودشان میسازند در هر زمینه ای . آدم با استعداد و هنرمند در همه جای دنیا بوجود میاد بعضی ها شرایط کمکشان میکند که مشهور در دنیا میشوند و عده زیادی هرگز شناخته نمیشوند.
حال با شناخت و تحصیلاتی که در هنر دارم و یک عمر زندگی در غرب میدانم که ما ایرانیان چیزی کمتر از غربی ها نداریم.
متاسفانه عده ای هستند شاید از بی تجربگی و نا آگاهی با کامنت های زشت احساسات دوستداران فراوان یک هنرمند فقید ایرانی را بطور دائم جریحه دار میکنند . مرتضی رفت و دیگر به حالش فرقی نمیکند که چه قضاوتی در باره اش شود ولی انصاف ما کجاست ؟
بسیار بسیار مهم است که یک هنرمند از لحاظ منش چه چیزی رادر کنار هنرش به جامعه اش منتقل کند. مرتضی مقاومت و از خود گذشتگی و عشق به زندگی و مردم را در کنار یک موسیقی دلپذیر به جامعه خود اهدا کرد . و ما ازش تشکر میکنیم و از او یاد میگیریم که با هم مهربان باشیم و غمخوار یکدیگر.