هنر مرتضی در این است که هم برای عوام است و هم خواص !
چرا که زبان عشق زبانی زیبا و مشترک بین همه موجودات عالم است.
دنیای حاضر پر از افرادی هستند ، سرد و منجمد و عاری از محبت و ادب. فقط ادعا ...و یک دریا اشگ تمساح!
زمان حال پیشرفت ماشینی شگرفی داشته ولی از عشق و دوستی و معرفت همچنان تهی ست... و دقیقاً اینجا مرتضی بدون ادعا، با هنرش و صوت به غایت زیبایش رنج تنهایی بشر امروز را عریان میکند و ما را به عشق فرا میخواند.
مولانا میگوید:
دوش دیوانه شدم ، عشق مرا دید و بگفت: آمدم، نعره مزن! جامه مدر، هیچ مگو!
گفتم ای عشق، من از چیز دگر میترسم! گفت آن چیز دگر نیست، دگر هیچ مگو!
آری، از عشق، خارستان، گلستان میشود! آقای اباذر.