برنامه یاد بعضی نفرات
 
چهارشنبه 11 اسفند 1395 - 20:54

درباره زیبایی و پختگی و دلنشین بودن صدای استاد همایون شجریان شکی نیست. و البته دف نوازی هنرمندانه جناب رضایی نیا. ولی نقدی که به اثر وارده برمیگرده به این آقای پورناظری که نمیدونم چه اصراری داره به این سبک تلفیقی آهنگ ساختن و از اون بدتر چه اصراری داره به این سرعتی ساز زدن! متاسفانه داره موسیقی اصیل ایرانی رو به جهت انحرافی میبره. کجای موسیقی زیبا و دلنشین ما؛ این سرعت بالا رو داشتن و از کی تا حالا همچین سرعتی و خارج از دستگاه خوندن گوش نواز بوده؟ من خودم قسمتی از این داستان رو هم مربوط به خود همایون عزیز میدونم که متاسفانه با این جور ادما و این سبک دارن کار میکنن و خودشون نباید خوندن اینطوری رو قبول کنن. این آقای پورناظری و امثالهم که زیبایی سازش رو فقط درباره سرعتی زدن و تند تند اجرا کردن اون میدونن بهتره کارهایشان رو به صورت تک آهنگ و یا یک آلبوم جدا منتشر کنن تا معدود کسایی که لذت میبرن از زدنش؛ گوش کنن. واسه ایرانی که موسیقی اصیل سنتی رو میخواد گوش بده و آرامش جسم و جان بگیره؛ بهتره کارهای قشنگ تر و منطبق بر دستگاه ساخته بشه تا صدای عالی استاد شجریان هم هدر نره. حیف که افرادی اینگونه؛ شدن طلایه داران ساز زدن امروزه ی ما... کجایند مشکاتیان ها و لطفی ها و صباها و پایورها و...

محتوای این فیلد خصوصی است و به صورت عمومی نشان داده نخواهد شد.

Plain text

  • هیچ تگ HTML ی مجاز نیست.
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.



افزودن یک دیدگاه جدید | موسیقی ما