روح ناصر عزیز شاد و یادش همیشه زنده خواهد بود . میگفت به کسی خط نمیدم و از کسی خط نمی گیرم ، مثل همه آزادم در اندیشیدن . میگفت ما برای مردم میخونیم ، اگر مردمی در جلوی ما حضور نداشته باشند خوندن ما معنا نداره . برای شناخت بهتر او ، باید قطعاتی که به صورت ضبط خانگی اجرا کرده را گوش بدید تا به اوج معنویت و نگاه عمیقش به عرفان و خدا پی ببرید . ناصر عبداللهی یک عارف به تمام معنا بود و در همه ی جوانب زندگیش یاد خدا را فراموش نکرد . به همه ی ادیان احترام میگذاشت ، در چند قطعه به خوبی نشان داد که انسان ها را از دریچه شان و منزلت انسان بودن نگاه میکند و نه از روی مسائل دیگر . من صدای نوبهارم ، زرد برگ فصل پائیز ، واژه ی عشق و غرورم ، گوش جانم را چو آویز ، آتشی در آسمانم ، جلجتا همراه عیسی ، زخمه ی چنگ و دف و نی ، در روانم روح موسی ، با تموچین هم پیاله در سفرها سوی تاراج ، من یهودا را برادر ، با محمد تا به معراج ، من علی را ذوالفقارم غزوه بدر و حنین ، سرزمین کربلایم مسلخ عشق حسین ( ترانه ی سر سویدا ناصر عزیز ) . حیف از این صدا و از این حس ناصر عزیز . کاش همه مثل او چیزی را که باور دارند میخواندند و نه آنچه که بازارش بهتر است ! کاش بین هنر و کاسبی کردن تفاوت قائل بودیم ! هنر کاسبی نیست ...