هه هه، جالبه. اومدم آلبوم رو دانلود کنم گوش بدم. گفتم ببینم تو کامنتا چی گفتن. واقعاً ملت همیشه در صحنه ما نشون دادن که خدای کل کل و چرت و پرت گفتن هستن. هنوزم به این درک نرسیدن که موسیقی کاملاً سلیقه ایه و دوم اینکه وقتی کسی هوادار یه خواننده هست، بی شک همیشه پشتش سنگر رو حفظ میکنه و نمیاد اینجا که یه فضای مخصوص به خودش نیست، ایراداشو بگه و قطع به یقین از خواننده محبوبش هواداری میکنه و البته این رو هم نباید نادیده بگیره که قرار نیست وقتی کسی نظری مخالف میده، خواننده های دیگه رو تخریب کنه. یکم اخلاق هم بد نیست گاهی وقتا چاشنی حرفامون بشه.
در کل فرزاد فرزین رو اولین بار تو ترک های محسن چاوشی صداشو شنیدم و خوشم اومد. اون سالها هنوز مستقل نشده بود و این دو هر دو صدای خاصی داشتن که واقعا دوس داشتم. بعدها که فرزاد خودش آلبوم جدا داد گوش میدادمش. آلبوم شانس رو خیلی دوس داشتم. فضاش منو به وجد میاورد. "شخصی" رو اصلا دوس نداشتم. نمیدونم واقعا اون چه البومی بود. اصلا به تیپ شخصیتی پر جنب و جوش فرزاد فرزین نمیخورد. این شد که "شش" رو دیگه نرفتم سراغش تا الان. به دور و از تعریف ها و انتقادها، همینکه شنیدم ترانه ها خوب نیستن، کلاً بیخیال شدم چون اولین چیزی که برام تو یه آهنگ مهمه، ترانه و شعرش هست. وقتی خود هوادارا از ترانه ناراضی هستن، من که به شدت سخت گیرم رو این مسئله اصلاً باب دلم نخواهد بود. به هرحال آرزوی موفقیت برای موسیقی کشورمون دارم.