سلام

انتظار ما به پایان رسید و شاهد آلبومی با حرفی تازه هستیم. بعد از انتشار قطعاتی که به سفارش سریال "شهرزاد" ساخته شده بود عده ای محسن چاووشی رو متهم به تکرار و نداشتن حرف تازه کرده بودند که فکر می کنم بهترین جواب این افراد در قطعات این آلبوم باشه ، در حالی که چاووشی قبلا و در آلبوم من خود آن سیزدهم هم این سبک اشعار رو به کار برده بود اما این آلبوم از حیث تنظیم و آهنگسازی کاملا با فضای اون آلبوم فاصله داره و حرف خودش رو بدون برچسب هایی از گذشته می زنه.
مسلما تحلیل تخصصی قطعات و ترانه ها کار اهل فن هست اما به عنوان یک مخاطب افتخار کنم که روزهای زیادی رو منتظر این آلبوم بودم و با شنیدنش سوپرایز شدم.

تصور محسن چاووشی وقتی در استودیو میخواد امیر بی گزند رو شروع کنه و همه ی هنر و توانش رو در حنجره ی طلای خودش جمع میکنه و میگه: عجب سروی ، عجب ماهی... تصوری ست فوق العاده لذت بخش...

تویی خالص منم مخلص ...
سلامت باشی.