این نوشتار در حقیقت تعریضی به آقای چاووشی است و نه تعریف از ایشون.انسان این عادتو داره که بیشتر اوقات از هر واقعیتی، اون چیزی رو که دوست داره برداشت میکنه.
در این نوشتار بیان شده که موفقیت چاووشی مرهون به کار گیری تاکتیک مناسب(در جذب مخاطب) بوده و اصلا ربطی به تکنیک هنری نداشته و در واقع نویسنده حتی در حین نوشتن این مقاله هنوز ازشوک کنار گذاشتن یکی مثل علیرضا قربانی و جایگزین شدن اون با یکی مثل چاووشی و اثر بخش بودن این کار در جذب مخاطب بیشتر برای سریال شهرزاد!! در نیومده.
و این چنین نتیجه گرفته که موفقیت چاووشی فقط بخاطر علاقه و اشتیاقیه که به هنر داره و همین باعث میشه به رغم نداشتن قابلیت های صوتی لازم، بتونه به این تعداد طرفدار دست پیدا کنه