خدایا شکرت. به قول قدیمیا بعد از هفتاد برفی افتاد. خدا را شکر می کنیم که قافله موسیقی سنتی کم کم دوران های شعر رو طی کرده و هم اکنون به دوران فروغ فرخزاد رسیدن. چیز بدی هم نیست این مساله که موسیقی سنتی ما و یا موسیقی ملی ما پنجاه سال دیر تر از جریان شعر معاصر حرکت می کنه. بالاخره نسبت به انعطاف موزیسین های سنتی ما این فاصله زمانی خواهد ماند و معنی طمانینه میگیره. اما حکایت راک باز ها که جدیدا بندکردن به مولوی چیز دیگریست. به امید موفقیت روزافزون برای جناب قربانی خوش صدا