دلم دیوانه شد، دیوانه شد، دیوانه دیوانه
دگر از خویشُتن بیگانه‌ام، بیگانه بیگانه
خوشا حال و خوشا وقت دو مفتون و دو دلداده
که غیر از عشقشان گیتی بوَد افسانه افسانه
در این صحرای بی‌حاصل، در این دریای بی‌ساحل
به لب جان آمد از بس گفت دل، جانانه جانانه
|می‌ای در ده مرا امشب که تنها در صف محشر
ز جا خیزم به یاد چشم تو مستانه مستانه
|کتاب عاقلان میخوان بهل شعر عمادالدین
دلش دیوانه شد، دیوانه شد، دیوانه دیوانه
"به قلم عماد خراسانی"