موسیقی ما - بهمن بابازاده: سالن مثل همه برنامه‌های زنده یگانه مملو از جمعیت است و به جرات می‌توان گفت که حتی یک جای خالی هم در سالن وجود ندارد.
استقبال بالاست و ازدحام و ترافیک قبل از شروع برنامه بی‌نظمی‌هائی را به وجود آورده است. ساعت بیست و یک و بیست دقیقه است و بعید به نظر می‌رسد که برنامه حالا حالا ها شروع شود.
سیروان و زانیار خسروی که این روزها با آلبوم «ساعت 9» حسابی نگاه مخاطبان موسیقی را به سمت خود چرخانده اند، در جلوی درب ورودی سن، قصد رفتن به پشت صحنه را دارند که مسئولان سالن ممانعت ایجاد می‌کنند و مانع از ورود این دو نفر به اتاقی که محسن یگانه و گروه آنجا هستند، می‌شوند. چند لحظه بعد یکی از نزدیکان محسن جلوی درب ورودی ظاهر می‌شود و ضمن برخورد تند با مسئولان اجرائی، سیروان و زانیار را به داخل اتاق پشت صحنه می برد و سر و صدا ها بخوابد.
ساعت حدود بیست و یک و سی دقیقه است که هواداران حوصله‌شان سر رفته و سالن را روی سرشان گذاشته‌اند. بالاخره گروه بعد از دقایقی بروی سن می آیند و شروع به نواختن یک قطعه بی‌کلام می‌کنند و محسن در انفجار سالن وارد صحنه می شود:
«سلام عرض می‌کنم خدمت دوستای گلم. قدم روی دو تا چشم من گذاشتید که اومدید. مطمئن‌ام که به عشق بار و بندیل هم که شده، صدای دستاتون تا آخر برنامه همین طور پرانرژی و قوی باقی بمونه.»
ترانه «ماه عسل» مثل اکثر برنامه‌های یگانه شروع برنامه است و به خوبی اجرا می‌شود.
سیروان و زانیار در ردیف جلوی سالن می‌نشینند و محسن بعد از اتمام قطعه اول، رو به جمعیت می گوید: «یه دست خوشگل برای سیروان خسروی عزیز بزنید که امروز اینجاست و من خیلی دوستش دارم و واقعا یکی از طرفداراشم. چون عاشق موسیقی الکترونیک‌ام و سیروان در این زمینه در ایران بهترینه.»
سیروان بلند می‌شود و برای جمعیت دست تکان می‌دهد.
ملودی «آخه دل من» نواخته می‌شود و در همین حین با یک نگاه از بالا ردیف موبایل‌هائی را می‌شود تشخیص داد که در حال فیلم گرفتن از اجرای محسن هستند و اصلا تذکر های مسئولین سالن را هم جدی نمی گیرند.
کل سالن مثل همیشه «بار و بندیل »را می‌خواهند و با دست زدن های ریتمیک، سعی در تحریک محسن را دارند.
محسن ولی ابتدا دکلمه‌ای از قطعه «تقاص»، (از قطعات آلبوم جدیدش) را برای جمع اجرا می‌کند و سپس «آی خدا دلگیرم ازت» سالن را از سکوت و انزوا در می‌آورد و غوغای گیتار الکتریک، همه را محو خود می‌کند.
این قطعه با توجه به ریتم تندی که دارد، برای اجرای زنده واقعا سخت و دشوار است ولی محسن به خوبی از پس اجرای آن برمی‌آید و همه را شگفت زده می‌کند.
یگانه توضیحاتی را در مورد آلبوم جدیدش می‌دهد و از بی‌خوابی دو ماهه اخیرش برای کامل‌تر شدن و به موقع عرضه شدن آلبوم خبر می‌دهد.
قطعه بعدی «گناهی ندارم» است که محسن در مورد آن می گوید: «این تراک ، یک تراک ویژه و خاص است که من به شخصه به هیچ وجه فکر نمی‌کردم که این قطعه به عنوان قطعه سال انتخاب شود. از شما ممنونم که با این انتخاب تون، بیشتر از همیشه منو شرمنده خودتون کردید.»
«بنویس از سر خط» و «دوباره می‌خوام» هم پشت سر هم اجرا می‌شوند و اجرای قوی و تکنیکی محسن باعث می شود که فریاد: «ایول ایول، داش محسنو ایول» همه سالن را در برگیرد.
در حالی که گروه نوازندگان زهی، هنرشان را بیش از پیش به همه نشان می‌دهند، «هیشکی نمی تونه بفهمه» در استقبال حضار نواخته می شود و در ادامه نیز محسن با گیتارش و به تنهائی، شروع به نواختن قطعه «گیرم بازم بیائی» می‌کند که این قسمت جزء قسمت‌های خاص برنامه بود که به قول معروف حسابی ی ی ی چسبید!
محسن سراغ حسن اردستانی می رود تا مشکل صدا را بر طرف کند و در این حین گروه به اجرای موسیقی بی‌کلام می‌پردازند.
«خاکسترم نکن» که جزو اولین کارهای یگانه در عرصه خوانندگی است، سالن را غرق در سکوت می‌کند و بدون وقفه «سرتو بالا بگیر» هم اجرا می‌شود.
بخش جذاب برنامه از راه رسیده و تکنوازهای اعضای گروه سالن را دوباره به هوا می‌برد که در این بین تکنوازی محمد رضوانی که ملودی دسپرادو را می‌زند، بیش از بقیه مورد توجه قرار می‌گیرد.
«حیف» قطعه بعدی‌ست که به اجرا در می‌آید و من به این فکر می‌‌کنم که با این وضع که برنامه پیش می‌رود، بدون شک هیچ خبری از آنتراکت نیست و گروه یک ضرب تا آخر خواهند رفت.
«شادش کن محسن.....»
این فریادی ست که از دل جمعیت بلند می‌شود و باعث خنده همه می‌شود. این حرف به شدت محسن را غیرتی می‌کند و با «بار و بندیل» سالن را به آتش می‌کشد و چنان شور و حالی همه سالن را فرا می‌گیرد که محسن مجبور می‌شود از پشت میکروفون از جمعیت خواهش کند: « فقط روی صندلی هایتان بشینید و دست بزنید، خواهش میکنم!» و جمعیت هم نهایت همکاری را با یگانه انجام می دهند !!
«محسن دوستت داریم ...» در سالن می‌پیچد و قطعه بعدی که «نشکن دلمو» معروف است، دوباره به سالن حرارت می‌بخشد.
از قرار معلوم به آخر برنامه رسیده‌ایم و آقای دیباجی «کنسرت گزار»علامت پایان را با اشاره به محسن می‌دهد. محسن ولی تازه گرم شده و می‌گوید: «برای اینکه این کنسرت همیشه تو یاد شما بمونه یه بار دیگه بار و بندیل رو براتون اجرا می‌کنیم، فقط امیدوارم مثل اجرای قبلی فقط از روی صندلی هاتون بلند نشید!» می‌خندد و سالن با شور و شوقی فراوان، دوباره از این قطعه استقبال می‌کند وپس از این اجرا یگانه از همه خداحافظی می‌کند و صحنه را ترک می‌کند.
مهمانان ویژه:
صدر الدین حسین خانی (مدیریت شرکت ایران گام)
محمد محمدی (دروازبان تیم ملی فوتبال)
سیروان و زانیار خسروی

گفت و گوی صوتی محسن یگانه که تنها چند دقیقه بعد از اتمام اجرای کنسرت به صورت اختصاصی با  خبرنگار سایت موسیقی ما انجام شده را اینجا گوش کنید.: