موسیقی ما - سرپرست گروه «خنیا» با بیان اینکه «اگر قرار است در بر‌‌ همان پاشنه بگردد، موسیقی فقط به دور خود چرخش بیهوده داشته است» سخنانش را با طرح این پرسش ادامه داد که؛ «چرا در جشنوارهٔ موسیقی امسال گروه‌های همخوان حضور نداشتند؟ آیا این یک گام به عقب نیست؟!»

پری ملکی  در ارزیابی‌اش از روند موسیقی در دهه ۸۰ ادامه داد: به مقوله موسیقی در دهه‌ای که گذشت باید از چند وجه نگاه کرد. یعنی خود موسیقی، پیشرفت‌ها و پس‌رفت‌هایش، خلاقیت‌ها و نوآوری و توجه و عدم توجه و اشتیاق نسل جوان به موسیقی. وی ادامه داد: وجه دیگر‌‌ همان موسیقی است که متولی و سرپرستی دارد، چه در اجرای کنسرت‌ها و چه در صدور مجوز برای انتشار آثار.

این هنرمند در بخش دیگر از سخنانش مطرح کرد: می‌توان گفت در خلق و آفرینش موسیقی و ادامه حیات آن، هیچ شکی نیست چرا که حتی اگر موانعی بر سر راه باشد، موسیقی مسیر تکاملی خود را سپری می‌کند.

او دلایل این مسیر تکاملی را خلق آثار تازه‌، حضور بسیار شوق انگیز و امیدوار کنندهٔ نسل جوان برای آموختن دانست و در عین حال گفت: طبیعی است در ادامه این بقا کاستی‌ها و ضعف‌هایی هم وجود دارد که امید است به راهنمای استادان و آگاهان به موسیقی ایران بر طرف شود. ملکی ادامه داد: در زمینهٔ مدیریتی هم تغییراتی رخ نداده است. سیاست‌ها و برنامه‌ریزی‌ها در ادامه‌ هم هستند،‌گاه فراز و نشیب‌هایی هم بوده است.‌گاه سخت‌گیری و نظارت‌ها صدمه‌هایی به جریان موسیقی زده است و‌گاه بر عکس تعامل مدیران و مسئولان امید بخش بوده است.

سرپرست گروه «خنیا» در بخش دیگری از این گفتگو مطرح کرد: سالیان گذشته این مرکز را مدیرانی اداره می‌کردند که در طی مدت مدیریتشان به واسطه نشست و برخاست‌ با اهل موسیقی و داشتن مشاورانی شایسته به زیر و بم روند موسیقی آشنا شدند و این آشنایی در تصمیم‌گیری‌هایشان موثر بود.

این هنرمند تصریح کرد: به طور کلی توقع آدمی چون من از مدیران این مرکز چه در گذشته و چه حال این است است که مشاوران خود را فقط از میان افراد خاص و شناخته شده استفاده نکنند. در میان نسل جوان موسیقی چه بسیارند کسانی که می‌توانند با نظراتشان تحول چشم‌گیری در موسیقی ایران به وجود آورند، به ویژه در بخش اجرای کنسرت‌ها و یا ادارهٔ جشنواره‌های موسیقی و مهم‌تر از همه توجه به حضور موسیقیدانان زن و توانایی‌های آنان.

ملکی ابراز گله‌مندی از کمرنگ‌ شدن حضور بانوان در موسیقی یادآور شد: به نظر می‌رسد حضور زنان آگاهانه یا ناآگاهانه کمرنگ می‌شود که البته ایراد به خود زنان اهل موسیقی هم هست که هیچ‌گاه منسجم نبوده‌اند و فعالیتشان را جدی نگرفته‌اند، شاید بهتر است گفته شود، حضورشان نه کمرنگ بلکه بی‌اثر و خنثی بوده است.

او ادامه داد: در کدام یک از جشنواره‌ها به زنان جایزه‌ای داده شده است و یا تقدیری و ستایشی انجام گرفته است؟ موضوع اصلی در این نکته نهفته است که تا زمانی که موسیقی فقط جریانی مرد سالارانه را طی می‌کند و زنان به حاشیه رانده می‌شوند، نمی‌توان آیندهٔ روشنی برای موسیقی ایران متصور شد.