موسیقی ما - یک خواننده آواز سنتی معتقد است خوانندگان جوان اسیر مد هستند و به اصل آواز و رسالت آن توجه نمی‌کنند و تنها می‌خواهند یک چیزی بخواننده و بروند و به شهرت برسند. حسین علیشاپور خواننده آواز سنتی با تاکید بر اینکه به موسیقی‌سالاری اعتقاد دارد، اظهار کرد: همیشه شکل ارائه موسیقی به گونه‌ای است که در تمام دنیا، خواننده بیشتر به چشم می‌آید چون روی سن می‌آید و با کلام با مخاطب خود ارتباط برقرار می‌کند.

وی با تاکید دوباره خود بر اینکه خواننده سالاری در موسیقی ایران، جایگاهی ندارد، افزود: آنچه که مانع از پیشرفت و مطرح شدن موسیقی ایرانی در جهان می‌کند، خواننده‌سالاری و کلام غریبه برای ملل نیست، بلکه مانع تفکر غالب بر موسیقی در داخل کشور است.

این خواننده با اشاره به موفقیت‌های برخی از هنرمندان ایرانی در عرصه‌های جهانی گفت: در کشوری چون آذربایجان که بسیار کوچک‌تر و کم‌جمعیت‌تر از کشور ما است، بودجه خوبی به موسیقی اختصاص داده‌اند، این در حالی است که در کشور ما حتی در جشنواره موسیقی فجر پول خبرنگارانی که برایشان تهیه گزارش و خبر داشته‌اند را هم نمی‌دهند. ببینید تفاوت از کجا تا کجا است؟ در این شرایط وقتی نوازنده‌ای چون کیهان کلهر نامزد دریافت جایزه گرمی می‌شود، نباید دست او را طلا گرفت؟

وی با انتقاد از کم‌توجهی نهاد‌ها نسبت به موسیقی تصریح کرد: در وضعیتی که بودجه مناسبی به موسیقی اختصاص داده نمی‌شود، چگونه انتظار داریم موسیقی ایران در جهان مطرح شود؟ آن هم وقتی ارگان‌های متولی توجهی را که باید، به این مقوله اختصاص نمی‌دهند.

علیشاپور در ادامه، به یکی دیگر از مشکلات عرصه موسیقی و خوانندگی اشاره کرد و گفت: متاسفانه امروز ما در حوزه آوازخوانی اسیر مُد هستیم. اگر استاد شجریان همیشه در اوج بوده و این اوج تداوم داشته، همه می‌خواهند شبیه ایشان شوند. گاهی آرایش مو و حتی لباس پوشیدن هم چون استاد شجریان می‌شود و این تقلیدگران نمی‌دانند که شجریان با زحمت بسیار و تمرین مداوم و سختی، به اینجا رسیده و در واقع شاگردی کرده تا امروز استاد آواز ایران است و آن وقت برخی می‌خواهند با تقلید در ظاهر، به شجریان تبدیل شوند.

این خواننده آواز سنتی ادامه داد: خوانندگان جوان اسیر مد هستند و به اصل آواز و رسالت آن توجه نمی‌کنند و تنها می‌خواهند یک چیزی بخوانند و بروند و به شهرت برسند.

وی با بیان اینکه نفس استاد مساله مهمی در راه یادگیری آواز است، گفت: یکی از معلمان آواز من استاد منوچهر همایون‌پور بود و من بیش از آواز، از نحوه گفتار و رفتار ایشان، چیز یاد گرفتم. نفس استاد مقوله مهمی در یادگیری موسیقی و به ویژه خوانندگی است و این مساله نیز در کنار مسائل مشابه خود، کمرنگ شده و تنها یک تئوری در کلاس‌های آموزشی، مطرح می‌شود و دانشجو هم آن را ضبط می‌کند و می‌رود.

علیشاپور تاکید کرد: همه موارد ذکر شده سبب شده که امروز آوازخوان به معنای واقعی نداشت باشیم چراکه هنرجویان اصل مطلب را یاد نمی‌گیرند و تنها دنبال آن هستند که به سرعت یک آلبوم ضبط کرده و منتشر کنند.
این خواننده با اشاره به وضعیت نامناسب دانشگاه‌های موسیقی، تصریح کرد: دانشجویان پس از فارغ‌التحصیل شدن حتی نمی‌توانند یک ساز بزنند. موسیقی شرقی مولفه‌هایی دارد که دود چراغ خوردن مهم‌ترین آن است و همین‌طور نمی‌توان آواز خواند.

علیشاپور در بخش دیگری از صحبت‌ خود، گفت: یک هنرجو که قرار است وارد این عرصه شود باید بداند که نیاز است ۱۰- ۱۵ سال کار کند و تازه اگر منصف باشد، به این نتیجه برسد که هیچ نمی‌داند. البته امروز، عمده دوستان بعد از چند سال استاد می‌شوند و تدریس می‌کنند!

وی در پایان تاکید کرد که در ‌‌نهایت مهم، موسیقی است و اگر قرار باشد به هر شکلی سطح آن پایین بیاید، باید با آن برخورد کرد.