موسیقی ما - سولماز فیروزی: آلبوم پاپ «میراث» با صدای کسرا فصیح مجموعه از موسیقی‌هایی ساخته دکتر محمدرضا چراغعلی است که برای خواننده آلبوم اولی ساخته شده است.

از آنجایی که ساخت ملودی برای خواننده‌ای که تا کنون آلبوم رسمی منتشر نکرده و بازتابی از پیرامون خود و دنیای موسیقایی اطرافش ندارد، کاری سخت و دشوار است، نمی‌توان توقع داشت که از تقلید بهره‌مند نشده باشد. به همین دلیل می‌توان گفت آلبوم «میراث» شروع خوبی برای این خواننده است.

در آلبوم میراث اتفاقی که در خصوص ساخت قطعات افتاده، اتفاق خوشایندی است چرا که آهنگساز با اشرافی که در زمینه کاری خود و نیز صدای خواننده دارد، از هرگونه تقلید و بیراهه رفتن و شبیه سازی به دور است. محمدرضا چراغعلی فضای خوبی را برای ترکیب ملودی‌های این آلبوم در نظر گرفته است به گونه‌ای که با وجود ترکیب کردن اصوات مختلف، و نیز با وجودی که صدای خواننده ناشناخته است، حس خوبی به مخاطب القا می‌شود.

صدای خواننده در قطعات مختلف که هشت قطعه است به گونه‌ای است که هیچ تغییری در آن‌ها لحاظ نشده است. یعنی اینطور نبوده که صداسازی‌ها، تحریر‌ها، کشش‌ها و... هر یک ساز خود را بزند بلکه خواننده در کل آلبوم به رعایت چنین مقوله‌ای دقت کرده است. اما چنین چیزی منجر به ایجاد فضای یکنواخت در ارائه قطعات نشده است.
رعایت اصول فنی و تکنیکی که آهنگساز در نظر داشته از سوی خواننده اثری را منجر شده که منحصر به فرد بوده و مختص صدایی است که فقط در این آلبوم شنیده می‌شود چرا که از آغاز برای همین صدا ساخته شده است.
از نکات جالب توجه در این آلبوم که در بیشتر آثار هنری دیده می‌شود این است که فضای آن با کاراک‌تر آرتیست آن مرتبط است و این‌ها دومقوله جدا از هم نیستند.

البته این مساله در مورد آثاری است که قرار است تاثیرگذار باشند و چه بسا ماندگار! ولی نمی‌توان چندان به ماندگاری این آلبوم خوشبین بود. چرا که با توجه به المان‌های موسیقی مصرفی و به روز و عامه پسند ساخته شده است.

از حیث آهنگسازی ملودی‌ها به اصطلاح ملودی‌هایی از نوع عامه پسند و مصرفی‌اند که سعی شده به نوعی جنبه هنری و تکنیکی را نیز در نظر داشته باشد که موفقیت آن را با استقبالی که در آینده از آن خواهد شد می‌توان سنجید.
فضای کلی آهنگ‌ها شبیه به یکدیگر است. چرا که تمامی قطعات از ذهن کلاسه شده یک آهنگساز بیرون آمده است. آهنگسازی این آلبوم کاملا حسی صورت گرفته و تفکر آهنگسازی که با تکیه بر دانش این فن (آهنگسازی) امکان پذیراست صورت نگرفته است.

استفاده بی‌وقفه و بی‌رویه ازتنظیم‌های پرسرو صدا در ذهن شنونده ایجاد به هم ریختگی می‌کند و در این آلبوم چنین اتفاقی افتاده است.

از آنجایی که یکی از اهداف مهم موسیقی ایجاد آرامش و تاکید بر احساسات عاشقانه است، بنابراین خشونت در اجرای قطعات و زیاده روی در استفاده از تکنیکهای محدود و سردرگم آهنگساز در پیشبرد روند ملودی‌ها اتفاق هنری قابل توجهی را به دنبال نخواهد داشت.

در این آلبوم همانطور که گفته شد، آهنگسازی به صورت مستقل و آنچه از معنای این واژه استنباط می‌شود صورت گرفته است و در این مورد می‌توان گفت برگ برنده را در دست دارد.

اکثر آهنگهای این آلبوم همانگونه که قبلا نیز به آن اشاره شد، استفاده از فضاهای آشنایی است که مخاطب با آن آشنایی دارد و به همین دلیل می‌تواند با آن ارتباط برقرار کند. در واقع آهنگساز به نوعی از تکنیک برای بیان احساسات خود از طریق صدای خواننده استفاده کرده است.

چراغعلی در ساخت این قطعات از تکنیکهایی چون آرپژ و آکوردهایی آرپژگونه بیش از اندازه وبدون رعایت تعادل دینامیکی استفاده کرده است.

در مجموع می‌توان به صدای کسرا فصیح خوشبین بود. او از معدود خواننده‌هایی است که با رعایت اصولی که از سوی آهنگساز برایش در نظر گرفته شده است، به اجرای خوبی برسد که کمتر خواننده آلبوم اولی می‌تواند از پس آن‌ها بر آید.

به هر حال با وجود زمان کمی که از انتشار این آلبوم و حضور آن در بازار موسیقی می‌گذرد، هنوز نمی‌توان در مورد استقبال از آن نظر قطعی داد و زمان لازم است تا چنین اثری بتواند مخاطبان خود را پیدا کند.