بهرام رادان خیلی شناحته شده است و جزو معدود بازیگران خوب ما است یعنی همه رادان را به عنوان بازیگر خوب و با استایلی که کارش را خوب بلد است و فیزیک خوبی هم دارد می‌شناسند. من نمی‌دانم چرا کسی که در اینجایگاه شایسته قرار دارد باید دست به چنین کاری بزند و به همین سادگی خود را در معرض سیل انتقاد‌ها قرار دهد. انتظار همه مردم از کسی که در یک شاخه هنری سوپراستار است، آن هم سوپراستاری که کارش را خوب انجام می‌دهد، خیلی بیش از این است. به نظر من بهرام رادان به ویژه انتظار اهالی موسیقی را برآورده نکرد.

این بحث مطرح می‌شود که بهرام رادان خواننده این کار است و اینکه مثلا آهنگسازی آن بد است و مشکل بهرام رادان نیست اما این آلبوم به اسم بهرام رادان منتشر شده و انتظار می‌رود آدمی با مختصات بهرام رادان حداقل این قوه تشخیص را داشته باشد که مثلا این آهنگ بد است یا خوب. در اقع خود او باید تشخیص می‌داد که کار خوب شده است یا نه. این اشتباه درباره هنرپیشه‌هایی که به سمت موسیقی می‌آیند، اغلب اتفاق می‌افتد.

از نظر تاریخی هم که در نظر بگیرید می‌بینید هیچ هنرپیشه‌یی در کار موسیقی موفق نبوده یعنی همه کسانی که آلبوم داده‌اند با شکست مواجه شده‌اند مثل امین حیایی و آلبوم «باران». آلبوم پرهزینه‌یی که خیلی هم ضرر داد. حتی درباره آلبوم مهران مدیری هم این اتفاق رخ داد.

البته عکس قضیه خیلی صادق نیست مثلا گلزار قبلا در کار موسیقی بود و بعد هم در سینما موفق شد. گلزار هم خیلی تلاش کرد تا پس از ورود به سینما موقعیت خود در موسیقی را حفظ کند اما نشد. مثلا شادمهر با اینکه من اصلا کار بازیگری‌اش را قبول ندارم ولی به هر حال در سینما موفق بود.

آلبوم «روی دیگر» بهرام رادان ضعف‌های زیادی دارد و به نظر من بزرگ‌ترین ضعف این کار، اجراست. من اعتقاد دارم آدم باید اول کاری را بلد باشد و بعد آن کار را انجام دهد نه اینکه اول کار را آغاز کند تا به مرور زمان آن را یاد بگیرد، مخصوصا در موسیقی. یک نکته مهم را باید در نظر داشت؛ موسیقی مثل سینما نیست. در موسیقی باید کارت را بلد باشی و بعد شروع کنی ولی در سینما می‌شود وارد شد و بعد به مرور زمان تلاش کرد و آموخت.

موسیقی باید ذاتش خوب باشد، تو با نوازندگان خوب نمی‌توانی به موسیقی خوبی دست پیدا کنی. مگر می‌شود یک فیلمنامه بد را با بازیگران خوب، تبدیل به یک فیلم شاهکار کرد؟ من امیدوارم تلاشی که بهرام رادان برای بازیگری کرد (البته استعداد ذاتی او را نباید نادیده گرفت)‌‌ همان تلاش را، حتی دو برابر آن را در موسیقی انجام بدهد و در این مسیر هم به موفقیت دست پیدا کند.

خیلی‌ها می‌گویند حداقل رادان به جای پاپ سمت راک و هاردراک آمده و خود این ارزشمند است اما به نظر من اتفاقا کار راک و هاردراک کردن نوعی راه فرار است. برای اینکه اگر کارت موفق نشد بگویی مردم مخاطب این رشته نبودند یا اینکه مردم ایران خیلی از این موسیقی شناخت ندارند و... من همیشه به بچه‌ها می‌گویم آنقدر نگوییم ما داریم کار خاص می‌کنیم بیایید یک کار خوبی بکنیم که مردم هم خوششان بیاید. من نمی‌توانم به خاطر راک بودن این آلبوم به آن امتیاز بدهم چون آهنگی که الان در اینترنت گذاشته است ریمیکسی است که نمی‌دانم واقعا اسمش را چه چیز می‌توان گذاشت. سبک «دنس ترنس هاوس»! از نظر سبک الکترونیک هم تکلیفش مشخص نیست چون بالاخره کار الکترونیکال هم ویژگی‌های خودش را دارد. آواز‌ها هم خوب اجرا نشده. این حرف تنها من نیست.

این سوال برای برخی به وجود آمده که با این دیدگاهی که دارم، چرا رفتم و در این آلبوم نوازندگی کردم؟! این واقعا سوال عجیبی از یک نوازنده است. من یک نوازنده هستم، کارم را انجام دادم و دستمزدم را گرفته‌ام. این شغل من است. وقتی برای نخستین‌بار شنیدم بهرام رادان می‌خواهد آلبوم بدهد، هم خوشحال شدم و هم ترسیدم ولی به مرور زمان گزینه دوم تقویت شد. بعد که رفتم سر کار با خودم گفتم این چه کاری است؟! خیلی هم از این اتفاق ناراحت شدم چون من بهرام رادان بازیگر را خیلی دوست دارم. جزو معدود بازیگرانی است که من سلوک حرفه‌یی‌اش را قبول دارم. برایم عجیب بود و با خودم گفتم بهرام رادان تو چرا؟!

چیزی که مرا بیشتر هم ناراحت کرد، اطرافیان بهرام رادان بودند. به نظرم مشاوران خوبی ندارد یا حداقل در زمینه موسیقی مشاوران و کار‌شناسان خوبی کنارش نیستند و او درباره انتخاب آن‌ها دچار اشتباه شده است. آن‌ها با یک خودشیفتگی خاصی فضا را برای بهرام رادان مسموم کرده‌اند و در نتیجه نمی‌توان در تشخیص اشتباه بهرام رادان نقش آن‌ها را نادیده گرفت.

منبع: اعتماد