این‌که از اول یک کاری حضور داشته باشی- یعنی از اول اول‌اش- یک حس خیلی خوبی به آدم می‌دهد. حس این‌که انگار یک کار مفید انجام داده‌ای یا این‌که حداقل توانسته‌ای یک کار بزرگ را به سر‌انجام برسانی. روزهای اول فکر می‌کنم هیچ‌کس غیر از نوید (غضنفری) باورش نمی‌شد که بشود چنین کار بزرگی را انجام داد. چرا دروغ بگویم، حتی خود من هم خیلی باورم نمی‌شد که یک چنین کار بزرگی به ثمر برسد. ایده‌ای که محصول «شب‌های آب‌هندوانه‌ای» نوید غضنفری و مهدی عزیزی بود. مخصوصا این‌که هیچ پشتوانه‌ای وجود نداشت. گفتن‌اش خیلی راحت است. راه‌اندازی یک سایت. کاری که در این دوره و زمانه از هر ‌کسی که یک مقدار در اینترنت وارد باشد بر‌می‌آید. اما راه‌انداختن و اداره‌کردن یک سایت خوب مخصوصا این‌که در موضوع تخصصی و مهمی چون موسیقی باشد زحمتی کمتر از اداره کردن یک نشریه ندارد. به‌علاوه این‌که مردم و هنرمندها آن‌قدر که یک نشریه و روزنامه را به رسمیت می‌شناسند، یک «سایت خبری-تحلیلی» را به رسمیت نمی‌شناسند. این موضوع کار را برای ما خیلی دشوار می‌کرد. مدت‌ها زمان می‌برد تا به آن‌ها بفهمانی که اهمیت یک سایت اینترنتی چقدر است و تعداد مراجعان آن از پر فروش‌ترین مجله‌ها هم بیشتر است. ولی با این حال ما دل‌سرد نمی‌شدیم و با تمام انرژی به کارمان ادامه می‌دادیم.
خوبی‌اش این بود که اصلا بحث پول و حق خبر و این‌ها هم در کار نبود. همین باعث می‌شد که هیچ شیله‌پیله‌ای در کار نباشد. سردبیر و مدیر مسئول خودشان از همه بیشتر برای کار مایه می‌گذاشتند و این دل ما را برای کار کردن قرص و محکم می‌کرد. داشتن یک طرز فکر مشترک و تجاری فکر نکردن هم از ایده‌هایی بود که نوید غضنفری از همان اول کار پیاده‌اش کرد. همه این‌ها سر جمع می‌شد جمع دوستانه‌ای که همه امکانات‌شان را از شماره تلفن‌ها و لینک‌های خبری‌شان را در اختیار هم قرار بدهند تا کار به بهترین شکل‌اش پیش برود. خلاصه این‌که یک کار رفاقتی تمام و کمال که باعث شد یک گروه خوب در کنار هم جمع شوند تا یک کار بزرگ را انجام دهند. کم‌کم همین اعتماد‌به‌نفس عمومی که در بین ما وجود داشت باعث شد تا همه کسانی که دستی در موسیقی و هنر دارند ما را بشناسند و دیگر از صحبت کردن و هم‌کاری کردن با ما طفره نمی‌رفتند. دیگر همه آن‌هایی که می‌خواستند از جدید‌ترین اخبار موسیقی و نقد و نظرها اطلاع پیدا کنند گزینه اول‌شان «موسیقی ما» بود. به‌علاوه، زدن رکورد 358 هزار نفر در روز چیزی بود که با همه این تفاسیر خودمان را هم حیرت‌زده کرد.
با همه این حرف‌ها فکر نمی‌کنم هیچ‌کدام از بچه‌ها همین هم راضی‌شان کرده باشد. با این‌که خیلی مطمئن می‌توانیم بگوییم که در زمینه سایت تخصصی موسیقی در ایران رقیب نداریم اما این آن چیزی نیست که ما به دنبال‌اش بودیم. از اول قول و قرارمان این بود که یک سایت فوق حرفه‌ای راه بیندازیم که یک مرجع درست و درمان برای تمام اهالی موسیقی باشد. به امید آن‌روز.