زنده یاد استاد فرامرز پایور در نوازندگی و آهنگسازی صاحب سبک و مکتبی شده بود که برای همیشه در تاریخ موسیقی ایران زنده خواهد ماند.

از درگذشت این استاد بزرگ موسیقی بسیار متاسف شدم و این ضایعه اسف بار را به جامعه فرهنگی و به همه مردم ایران تسلیت می گویم.استاد پایور در حقیقت جانشین به حق استاد ابوالحسن صبا و ویراستار شیوه سنتور نوازی در ایران بود.

من در آخرین اثر استاد درکنارش بودم؛ ایشان حدود هفت - هشت تصنیف قدیمی را با تنظیم خاصی آماده اجرا کرده بود وما بیش از شش ماه در دفتر کارش در خیابان سهروردی تهران تمرین می کردیم اما قبل از اینکه به استودیو برویم متاسفانه ایشان دچار بیماری شد و کار ما متوقف شد؛ مدتی بعد،هنگامی که استاد بهبودی نسبی پیدا کرد من و اعضای گروه را ترغیب می کرد تا ما کار را در استودیو ضبط کنیم و با اصرار ایشان من به اتفاق هوشنگ ظریف، سعید ثابت،محمد اسماعیلی وبقیه دوستان و اعضای گروه به استودیو رفتیم اما غیبت استاد پایور آنقدر سنگین بود که ما نتوانستیم بدون حضوراستاد و بدون آن انرژی مثبتی که ایشان داشت کار را ضبط کینم.

من پیش خودم نام این اثر را "آخرین اثر" گذاشته بودم و اینک که استاد از میان ما رفته است این کار نیز برای همیشه نیمه تمام باقی ماند.

آخرین باری که استاد را دیدم قبل از سفر اخیرم به آمریکا برای کنسرت در نیویورک بود و همین چند روز پیش که بازگشتم به یکی از دوستان گفتم که می خواهم دوباره به دیدن استاد بروم که متاسفانه امروز این خبر ناگوار را شنیدم و بسیار متاسف شدم که گوهر های پاک موسیقی ایرانی یکی یکی از دست می روند و افسوس که بیشتر ما از فرصت های باقیمانده غافل هستیم.