فاضل جمشیدی خواننده موسیقی اصیل ایرانی نظر دیگری دارد و می‌گوید: تعداد خوانندگان مطرح ما اندک است، در ضمن همین خواننده‌ها تنها پرورش می‌یابند و تواناییشان افزایش پیدا می‌کنند، اساس تعلیمات خوانندگان در حوزه آواز تنها افزایش توانایی است در عین حال که از صدای خوبی هم برخوردارند، اما مسئله مهم دانایی در پرورش آن‌ها مطرح نیست توانایی شامل دانستن شعر و تلفیق شعر و موسیقی به صورت درست و مناسب‌خوانی و دانستن اینکه خواننده در چه گامی بخواند و سواد و اطلاعات کافی داشته باشد وجود دارد اما متأسفانه دانایی مورد غفلت واقع شده است.

این خواننده به می‌گوید: نوع موسیقی ما به دلیل ارتباط تنگاتنگ با ادبیات و اینکه زندگی ما با شعر و ادبیات گره خورده است کلام را دارای اهمیت خاصی از نگاه مخاطب کرده است، به همین دلیل مردم ما از طریق خواننده با موسیقی ارتباط برقرار می‌کنند چراکه او حامل شعر و کلام است.

وی در ادامه با انتقاد به اینکه تعداد خواننده‌هایی که به مردم معرفی شده محدود است خاطرنشان کرد: در جامعه ۷۰ میلیونی ایران ما باید حداقل ۷۰ خواننده مطرح و خوب موسیقی ایرانی داشته باشیم آیا داریم؟ مشکل همین جاست که تنها نام عده‌ای معدود بر سر زبان‌ها می‌افتد.

وی ادامه می‌دهد: این ضرورت وجود دارد که سازمان‌ها و مراکز تصمیم گیرنده و همین طور بخش خصوصی با ارائه امکانات جهت تبلیغ و معرفی کاری کنند که تعداد خوانندگان مطرح به ۷۰ نفر برسد. متأسفانه مدیران سالن‌ها هم مثل یک شرکت تجاری عمل می‌کنند و با اختصاص اجاره‌های سنگین توان برگزاری کنسرت را از خوانندگان می‌گیرند طبق همین روال جوانان مستعد مطرح نمی‌شوند.

این خواننده معتقد است مه‌مان تابع میزبان است و در این باره در حوزه موسیقی خاطرنشان می‌کند: باید روند برنامه‌ریزی برای یک کنسرت به گونه‌ای باشد که علاوه بر اینکه مردم از موسیقی با کلام لذت می‌برند شنونده مشتاق موسیقی بدون کلام هم باشند باید مردم را به این سمت برد که از شنیدن موسیقی‌های اصیل ایرانی بدون کلام هم لذت ببرند.

وی می‌افزاید: من به عنوان خواننده ‌‌نهایت تلاشم را می‌کنم در اجرا‌ها به گونه‌ای عمل کنم تا مخاطب بعد از کنسرت از حضورش در یک اجرا پشیمان نشود به خواننده‌ها هم احترام می‌گذارم اما بشدت معتقدم باید شرایط معرفی خواننده‌های جوان مستعد که شناخته‌شده نیستند نیز فراهم شود.

گفت و گو: راضیه غنجی