جشنواره ملی موسیقی خلاق
 
کنسرت قاف - فرهاد فخرالدینی
 
برنامه یاد بعضی نفرات
 
گفتگو با «سیاوش امامی» (نوازنده گیتار الکتریک) به بهانه همکاری با بِیسیست گروه افسانه‏‌ای Camel
پروسه همکاری با Colin، لذت‌‏بخش‌‏تر از انتشار کار بود!
موسیقی ما - همکاری هنرمندان ایرانی با موزیسین‏‌های بزرگ خارجی همیشه برای ما جذاب و دلچسب بوده که شاید معروف‏ترین آنها همکاری‌‏های متعدد «کیهان کلهر» با هنرمندان شرق و غرب مثلPeter Gabriel، آهنگساز و خواننده مشهور انگلیسی (موزیک فیلم «آخرین وسوسه مسیح» به کارگردانی مارتین اسکورسیزی یکی از پرسر و صداترین کارهای او است) و یا Yo-yo-Ma، نوازنده نامی ویولنسل آمریکایی چینی تبار بوده که او را برترین نوازنده این ساز در قرن اخیر دانسته‌‏اند. البته در این سال‏ها خبرهای دیگری هم در زمینه این همکاری‏‌ها منتشر شده که خب، فقط در حد خبرهای پرسروصدا بوده‌‏اند ومدرکی بر قطعیت آنها  تا امروز شنیده نشده است. در همین راستا همکاری «سیاوش امامی» (موزیسین و نوازنده ایرانی که تا به حال دو آلبوم از او در فضای مجازی منتشر شده) با نوازنده گیتار باس گروه افسانه‏ای Camel یعنی «کالین بِیس» بهانه‌‏ای شد تا با هم به گپ‏ و‏گفت بنشینیم و از چگونگی شروع این همکاری صحبت کنیم
.
در انتهای گفتگو هم می‏‌توانید فایل صوتی قطعه‌ای که «کالین» در آن گیتار باس نواخته را از «موسیقی ما» بشنوید.
 
***
 
  • * تو با اینکه بیش از یک‌ونیم دهه است در زمینه موسیقی فعالیت می‌‏کنی و با گروه‏‌های مختلفی به روی استیج رفته‌‏ای و در کنارش گروه خودت (Mute Agency) را هم داشته‌‏ای، اما خیلی اهل گفت‌‏و‏گو با رسانه‏‌های داخلی نبوده‌‏ای. شاید بهتر باشد ابتدا کمی از دوره‏‌های مختلف فعالیت‏‌ات بگویی.
من حدوداً از سال 76-75 شروع به کار موسیقی کردم. بعد از آن حوالی سال 80 بود که در یک فستیوال به نام Tehran Avenue با یک بَند فرانسوی به نام «موتوژن» شرکت کردم که قطعه ما در آن فستیوال مقام اول را کسب کرد. همان برنامه باعث آشنایی من با «سامان مقدم» و «امیر توسلی» شد که در واقع آغازی برای تشکیل گروه خودم با نام Mute Agency بود و باید بگویم اگر «سامان مقدم» و «امیر توسلی» نبودند، آن گروه شکل نمی‏‌گرفت. آلبوم اول را آماده کردیم و «سامان» لطف کرد و برای ما یک ویدئوی ضدجنگ به نام Fed-Up ساخت. خلاصه اینکه آلبوم اول با کمک، «امیر توسلی»، «هومن اژدری» ، رامین (که کلام ما را می‌سرود) و «آرش گنج‏بر» شکل گرفت. کار ضبط، میکس و مسترینگ آلبوم اول در استودیو «امیر توسلی» انجام شد. امیر در تنظیم‌‏ها هم خیلی به ما کمک کرد. بعد از چهار، پنج سال هم دومین آلبوم ما منتشر شد.
 
  • * این آلبوم هم با همان گروه خودت شکل گرفت؟
در آلبوم دوم خواننده تغییر کرد و «دارا دارایی» هم باسیست گروه شد. این آلبوم سال 2010 روی اینترنت منتشر شد.
 
  • * پس در این گروه فقط خودت عضو ثابت هستی.
بله. معمولاً همه کارها را خودم می‏سازم، بیس‌‏هایش را «دارا» می‏‌زند و وکالش را یکی دیگر می‏‌خواند. اما چند وقتی است که «فرشاد رضایی» در گروه با ما گیتار باس می‌‏زند.
 
  • * سبک قطعات چیست؟
اصولاً سبک کاری من Trip-Hop است که از همان ده، دوازده سال پیش این سبک را آغاز کردم. مجله Songlines (که از نشریات معتبر موسیقی و چاپ لندن است) درباره این کار نوشت: «این بَند شاید اولین و تنها بَندی است که در ایران سبک Trip-Hop کار می‏‌کند». و هنوز هم کسی به آن صورت در این سبک فعالیت نمی‌‏کند. اگر بخواهم نمونه‌های این سبک را در دنیا مثال بزنم، می‏توانم به Portishead، Massive Attack، Morcheeba، Zero7 و یا Moloko و تا حدودی هم Archive اشاره کنم.
 
  • * در بین این افراد کسی بوده که از او ایده بگیری؟
معلوم است که بوده؛ Portishead. با افتخار می‌‏گویم که خیلی زیاد هم از او ایده گرفته‌‏ام. نه اینکه تقلید کرده باشم، اصلاً آنقدر خوب است که نمی‏‌شود او را تقلید کرد، اما به‌هرحال از او خیلی تأثیر گرفته‌‏ام. این بَند تازه سال 1990 شکل گرفته است.
 
  • * شاید بد نباشد کمی درباره سبک تریپ-هاپ بگویی.
به طور خلاصه اگر بخواهم به این موضوع بپردازم، باید بگویم که این سبک از سال 1990 میلادی در بریستونِ انگلیس با Massive Attack و Portishead شکل می‏گیرد و کم‏کم گروه‏‌های دیگر هم به آن اضافه می‏شوند. در ایران فکر می‏کنم از سال 2000 یعنی 10 سال بعد بود که فعالیت در این سبک را شروع کردم. این سبک کلاً در دنیا مخاطب آنچنانی ندارد. البته الان این وضعیت کمی رو به بهبود است.
 
  • * پس تو از ابتدا دنبال مخاطب نبوده‌‏ای و می‏‌خواستی به دنبال علاقه‏‌ات بروی.
دقیقاً. من موسیقی را با راک و بلوز شروع کردم و هنوز هم راک کار می‏‌کنم، اما Trip-Hop را هم خیلی دوست داشتم. حتی به این فکر کردم که می‏توانم آن را ایرانیزه کنم، اما خب خیلی امکان‌پذیر نیست. یک‏بار ساز ایرانی قیچک (به نوازندگی «شهرام غلام‏پور») را با این سبک ترکیب کردم که خوب از آب در آمد. راستش را بخواهید، من بیشتر دنبال این هستم که تجربه کنم. اصلاً نام اولین آلبومم First experience (تجربه اول) است، آلبوم دوم Second Experience (تجربه دوم) و آلبوم سوم هم Third experience (تجربه سوم) خواهد بود. کلاً روی هر کاری که انجام می‌دهم، اسم تجربه می‏‌گذارم. هنوز هم آنقدر پخته و باتجربه نشده‌‏ام که بخواهم به عنوان یک اثر به آن نگاه کنم.
 
  • * این‏طور که معلوم است به دنبال ارائه یک سبک تریپ-هاپ ایرانیزه هستی.
بله، به‌هرحال من مثل آنها در آن فرهنگ بزرگ نشده‌‏ام و کارهایم خواه‌‏ناخواه رنگ ایرانی به خودش می‏‌گیرد. اگر هم بخواهد دقیقاً شبیه آن باشد که دیگر به درد نمی‏‌خورد؛ چون خودش وجود دارد که به اندازه کافی هم خوب است!
 
  • * در این مدت بازخوردها نسبت به کارت چطور بوده؟
تا الان که بازخوردها خوب بوده، اما در این مدت، خارج از ایران ری‏‌اکشن‌‏های خیلی بیشتری دیده‏‌ام. مثلاً در مجله Songlines درباره کار من نوشت. روزنامه Liberation هم در این زمینه نوشت. به جز آن با رادیو فرانسه هم مصاحبه کردم.
 
  • * اما تا الان در ایران این‏ها را جایی نگفته‏‌ای.
کلاً خیلی دوست نداشتم درباره هر اتفاقی که در زندگی‏ کاری‌‏ام می‏‌افتد، صحبت و بزرگنمایی کنم!
 
  • * درباره کلام آهنگ‌هایی که می‌‏سازی بگو.
تا به حال که همیشه از کلام انگلیسی روی کارم استفاده کرده‌ام، اما دارم به این موضوع فکر می‏‌کنم که در آلبوم سوم یک قطعه فارسی کار کنم. البته اگر بتوانم سیلاب‏‌های کلام فارسی را در این نوع موسیقی بگنجانم! واقعاً کار سختی است و ممکن است از پس آن برنیایم.
 
  • * آلبوم سوم‌ات در چه مرحله‏ای است؟ می‏‌خواهی آن را به صورت مُجاز منتشر کنی؟
بله، دنبال مجوز رفته‌‏ام، چون گویا می‏‌توانیم برای این سبک مجوز بگیریم. به نظرم باید به موزیک‏‌هایی که در این سبک‌ها در ایران تولید می‌‏شوند، بگوییم موج نوی موزیک. شاید اینطوری بهتر باشد، چون حساسیت آن هم کمتر می‌‏شود. در واقع موج نو نسبت به موزیک سنتی خودمان و موزیک پاپ. به نظرم همه ما در حال تجربه کردن هستیم. به هرحال همان کلام فارسی که روی موزیک راک می‌‏گذاری، باعث می‌شود در نهایت به راک ایرانی برسیم.
 
  • * همکاری تو با بِیسیست گروه Camel چگونه اتفاق افتاد؟
در واقع همکاری ما از مجله Songlines شکل گرفت؛ همراه آن مجله یک CD منتشر شده بود که از من هم کاری در آن وجود داشت و «Colin  Bass» کار مرا در آن شنیده بود. از طریق ایمیل و وب‌سایت با هم مرتبط شدیم؛ اولین باری که به من ایمیل زد، برایم باورنکردنی بود.
 
  • * البته «Colin Bass» پیش از این هم تجربه همکاری با آسیایی‌‏ها را داشته است.
دقیقاً. مثلاً با فیلیپینی‏‌ها کار کرده که این یعنی خودش دغدغه کار با شرقی‌ها را دارد.
 
  • *در آن ایمیل برایت چه نوشته بود؟
نوشت که من آهنگ‏ات را شنیده‌ام و خیلی از آن خوشم آمده. من هم در فیسبوک او را پیدا کردم و با هم شروع به صحبت کردیم. سایتش را به من معرفی کرد و این ارتباط شکل جدی‌تری به خود گرفت. من یکی از قطعات آلبوم دومم را برایش فرستادم که خیلی از آن خوشش آمد، چون یک تِم ایرانی داشت. از او درباره پارت‏‌های گیتار باس آلبوم پرسیدم که گفت خیلی خوب است، اما گیتار باسِ این تِرکی که برای من فرستاده‏ای سمپل است و ساز زنده گرفته نشده. گفت اگر دوست داشته باشی می‏توانم «بِیس لاین» آن را برایت بزنم و ایمیل کنم. خیلی خوشحال شدم و چند روز حالم دگرگون بود. تا اینکه حدوداً یک ماه بعد لاینِ باس را برایم فرستاد. به هر حال کار آماده شد و من آن را در یوتیوب و فیسبوک گذاشتم که فکر کنم سی، چهل نفر آن را لایک کردند. همین! البته خود «Colin» هم آن را در وب‌سایتش گذاشت.
 
  • * این اتفاق چه زمانی افتاد؟
یک سال و نیم پیش؛ سال 91. راستش را بخواهی اصلاً برایم مهم نبود که حتی آن را منتشر کنم. همین که در زندگی‏ام این اتفاق افتاده بود، خیلی لذت بردم و برایم کافی بود. به هر حال همه ما با موسیقی «Camel» و «Pink Floyd» بزرگ شده‏ایم و من هم همیشه از بچگی عاشق «Camel» بوده‏ام. برای آلبوم سومم، به «Colin Bass» گفتم یک قطعه دارم که دوست دارم خواننده آن تو باشی. او هم قبول کرد و گفت فقط بعد از تور «Camel» این کار را می‏کند. من هم فعلاً منتظرم آن را بخواند تا بتوانم منتشرش کنم.
 
  • * آلبوم سوم هم در همان سبک و سیاق قبلی است؟
بله. در دو آلبوم اولم به این فکر کرده بودم که طوری کار کنم که مخاطبان بیشتری با آن ارتباط برقرار کنند. اما در آلبوم سوم اصلاً به این قضیه فکر هم نمی‏کنم و می‏خواهم هر کاری که دوست دارم را تجربه کنم. موضوع دیگر این است که صِرف همکاری با یک آرتیست بین‌المللی باعث اعتبار نمی‏شود. منظورم این است که خود این اتفاق لذت‌بخش‌تر از اعتباری است که می‏تواند برای من به همراه بیاورد. شاید باورتان نشود اما من در پروسه کار کردن و میکس و مستر آن قطعه خیلی بیشتر از زمانی که داشتم آن را منتشر می‏کردم، لذت بردم.
 
  • * چه زمانی باید منتظر این آلبوم باشیم؟
نمی‏دانم، فکر می‏کنم در بهترین حالت 6-7 ماه زمان می‏برد. اما این ترک زودتر منتشر خواهد شد که امیدوارم تا نیمه اول سال آینده اتفاق بیفتد.
منبع: 
اختصاصي سایت موسيقي ما
تاریخ انتشار : سه شنبه 27 اسفند 1392 - 12:37

برچسب ها:

دیدگاه‌ها

شنبه 2 فروردین 1393 - 20:22

بی شک سیاوش امامی از معدود موزیسینهایی است که در پی نوآوری و کسب تجارب بزرگه و در این راه و باوجود محدودیتهای موسیقی داخلی موفق هم بوده...من شانس این رو داشتم که جزو نفرات اولی بودم که در جریان همکاریش با COLLIN BASE قرار گرفتم و....به هر حال عمو موفق باشی

چهارشنبه 20 فروردین 1393 - 20:22

سیاوش امامی دوست خوب و موزیسین فوقالعاده ای میباشد و برای من همکاری با ایشون افتخار بزرگی محسوب میشه. امیدوارم همواره موفق باشی دوست من.

افزودن یک دیدگاه جدید

محتوای این فیلد خصوصی است و به صورت عمومی نشان داده نخواهد شد.

Plain text

  • هیچ تگ HTML ی مجاز نیست.
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.



دانلود پروسه همکاری با Colin، لذت‌‏بخش‌‏تر از انتشار کار بود! | موسیقی ما