موسیقی ما- ساعت ۲۲ روز ۲۲ خرداد، تالار وحدت در قالب جشنواره «رنگ موسیقی» میزبان کنسرت کیوان ساکت و گروهش می‌شود. جشنواره رنگ موسیقی به‌عنوان یک فستیوال خصوصی امسال اولین دوره خود را پشت سر خواهد گذاشت. به همین بهانه با کیوان ساکت آهنگساز و نوازنده موسیقی ایرانی گفت‌وگویی انجام داده‌ایم و در آن راجع به علت حضورش در جشنواره «رنگ موسیقی»، رپرتواری که برای این اجرا در نظر گرفته و برنامه‌های آتی‌اش سخن گفته‌ایم:...
 

• - در آغاز کلام با توجه به اینکه در جشنواره موسیقی فجر سال گذشته شرکت کردید و یکی از بهترین اجراها را هم داشتید چرا حاضر شدید در جشنواره «رنگ موسیقی» که برگزاری آن را بخش خصوصی به عهده دارد شرکت کنید؟

من پیش از این هم سابقه همکاری با آقای میرمحمدی را داشتم و از این همکاری راضی بودم. نحوه برخورد و عملکرد ایشان به عنوان تهیه‌کننده فعال در بخش خصوصی موسیقی قابل‌توجه است. درباره شرکت در جشنواره رنگ موسیقی هم چند ملاقات با ایشان داشتم و طی این جلسات متوجه شدم دید ایشان برخلاف باور موجود مادی نیست و ارائه کار هنری برایشان در اولویت اول قرار دارد. درواقع از شخصیت ایشان به عنوان تهیه کننده بخش خصوصی خوشم آمد. بنابراین من هم سعی کردم با حضور خودم و گروه بزرگی که برای این اجرا در نظر گرفته‌ام سهمی را از کار پرزحمتی که آقای میرمحمدی بر دوش گرفته به عهده داشته باشم.
 

• - با توجه به هدف اصلی برگزاری این جشنواره که شناساندن رنگ‌های مختلف موجود در موسیقی این سرزمین است تفاوت اساسی رپرتوار گروه‌تان با شیوه مرسوم در کنسرت‌های موسیقی ایرانی را در چه چیزی می‌دانید؟

رپرتواری که در برای این اجرا در نظر گرفته‌ام با آنچه تحت عنوان موسیقی کلاسیک ایرانی در داخل و خارج ایران برگزار می‌شود متفاوت است. آنچه در این عرصه مرسوم بوده معمولاً به این صورت بوده که نوازنده‌ها و خواننده در قالب یک گروه یا کاملاً ایرانی می‌نواختند، یا تلفیقی و یا با یک ارکستر کاملاً ایرانی کنسرت برگزار می‌کردند. در این برنامه‌ها طراح رپرتواری را انتخاب می‌کرد که بر اساس آن کار را با یک پیش‌درآمد آغاز می‌کردند با ساز و آواز ادامه می‌دادند. تصنیف و چهارمضراب  و... هم در این برنامه اجرا می‌شد. بنابراین حجم بسیار زیادی از زمان کنسرت صرف برنامه ساز و آواز می‌شد و 2 نفر به مدت 20 دقیقه ساز و آواز اجرا می‌کردند. بنابراین در چنین شرایطی بار کار گروه سبک می‌شود. از سوی دیگر معمولاً رپرتوار به نحوی انتخاب می‌شد که کارها در یک دستگاه ارائه شود و گوشه‌های مختلف یک دستگاه به مرحله اجرا گذاشته می‌شد.
 

• - بنابراین شما که با این شیوه موافقت ندارید کدام شیوه را در دستور کار اجراهای خود قرار داده‌اید؟

طراحی‌های من برای رپرتوار یک اجرا اینگونه نیست. من آهنگ‌های مختلف از دستگاه‌های مختلف را انتخاب می‌کنم و از سوی دیگر برای قسمت آوازی هم از خواننده‌های مختلف استفاده می‌کنم که این به نظر خودم نکته بسیار حائر اهمیتی است. استفاده از چندین خواننده برای یک اجرا تنوع کارها را بالا می‌برد. مثلاً برای این اجرا با خواننده قسمت فارسی، کردی و گیلکی داریم.
 

• - کمی درباره این کنسرت و اتفاقات ویژه این اجرا صحبت کنید.

حضور نوازندگان پیشکسوت و صاحب نامی چون استادان سیاوش ظهیرالدینی، رحیمیان، کریم قربانی، ناصر رحیمی، پورمعین، خورشیدفر و ... که همگی از اساتید بنام و شناخته شده در عرصه موسیقی ایرانی هستند کار گروه من را قابل‌توجه می‌کند. از جمله اعتبارات ارکستر من حضور همین اساتید است. به علاوه 16 نفر به عنوان اعضای گروه کر در این اجرا ما را همراهی می‌کنند. در این کنسرت نوازنده‌ای با ساز جدید سینای داریم که توسط آقای بیگدلی از سازندگان همدانی سازهای ایرانی اختراع شد. این ساز صدای بسیار لطیفی دارد و علاوه بر اینکه صدایش بسیار شبیه بالابان است بسیار خوش صداتر است و می‌توان با آن اجرای مسلط تری داشت. از این حیث آقای بیگدلی ساز جدیدی را به مجموعه سازهای ایرانی اضافه کرد که ما هم در این کنسرت از این ساز استفاده خواهیم کرد.
 

• - گروه شما ازجمله پرجمعیت‌ترین ارکسترهای موسیقی در ایران است. اداره چنین گروهی با 60 نفر عضو و آن هم به صورت خصوصی کار دشواری است...

این ارکستر به صورت خصوصی اداره می‌شود و از طرف تهیه‌کننده فستیوال «رنگ موسیقی» هم  هیچگونه اصراری برای حضور یک گروه بزرگ وجود نداشت. تهیه‌کننده از ابتدا تمام کارها را به عهده من گذاشت اما به آن خاطر که هم به موسیقی گروهی علاقه دارم و هم به کار گروهی اعتقاددارم تصمیم گرفتم با گروهم در این اجرا حضور پیدا کنم. اما شما می‌دانید جمع‌کردن یک گروه 60 نفره، تمرین با آن‌ها، پرداخت هزینه‌ها و ... کار راحتی نیست. اما این اتفاق دارد می‌افتد و بعد از وقفه‌ای که به خاطر کمبود منابع مالی در تعطیلی گروه افتاد، جهارمین بار است که با این اعضا به روی سن می‌رویم. استقبال هم خوب بوده و انعکاس آنچه از نظر افکار عمومی و مردم دریافت کرده‌ایم، نشان‌دهنده رضایت آن‌هاست. اگر به نحوی حمایت مالی از این گروه افزایش یابد بچه‌هایی که با شور و شوق در این گروه به ساز زدن مشغول هستند می‌توانند با فراق بال به کار خود ادامه دهند.
 

• - رپرتواری که برای این اجرا در نظر گرفته‌اید شامل چه قطعاتی است و آیا کار جدیدی را هم در این کنسرت اجرا خواهید کرد؟

تمام قطعات این اجرا جدید هستند. قطعات هامون (در مایه نوا)، آها بوگو، قبله، آمان، یادگار خون سرو (بیات شیراز)، باران، زندگی (ماهور)، بهار غم انگیز (همایون)، گل‌های افسرده (شوشتری و اصفهان) از جمله قطعاتی هستند که در این کنسرت اجرا می‌شوند. یک سورپرایز ویژه هم برای مخاطبان و شرکت‌کنندگان در این کنسرت داریم که در قالب یک فانتزی ایرانی به سمع و نظر آن‌ها خواهد رسید. این فانتزی که چهارگاه، همایون، ماهور، بیات شیراز و اصفهان ازجمله مایه‌های تشکیل‌دهنده آن هستند، شامل نغمه‌های ماندگار و خاطره‌انگیزی است که همه ایرانیان آن‌ها را در حافظه موسیقایی خود ثبت و ضبط کرده‌اند. در ادامه چند قطعه فانتزی غربی و مارش ترک هم در این کنسرت اجرا خواهند شد.
 

• - گویا در این اجرا چهار خواننده در گروه شما حضور دارند؟

وحید تاج، شاهو حسینی، رضا فلاحی کوچک سرایی به عنوان خواننده به ترتیب در بخش‌های فارسی، کردی و گیلکی خواهند خواند. اما با وجود آنکه علاقه داشتیم مجتبی عسگری هم در این کنسرت حضور داشته باشد، به خاطر برخی گرفتاری‌ها او حضور نخواهد داشت.
 

• - استفاده از خوانندگان فراوان و تا حدود زیادی غیر تکراری در کارهایتان باعث شده برخی بگویند ساکت با خواننده محوری مخالف است...

در حالی که به نظر من اصل بر موسیقی است در شرایط موسیقی ایران به نحوی این باور وانمود شده که موسیقی بدون خواننده یعنی هیچ. این در حالی است که در تمام دنیا موسیقی بی کلام بیشترین طرفدار را دارد و 90 درصد از بزرگان موسیقی دنیا در حوزه موسیقی بی کلام به ارائه کار می‌پردازند. از سوی دیگر شنیدن کارهای موسیقی محور به تربیت شنیداری محتاج است. من با خواننده محور بودن مخالف هستم و دوست دارم همه هنرمندان تراز اول بتوانند کار کنند چرا که در این سطح خواننده یا نوازنده بودن تفاوتی ندارد. مردم زیبایی‌های ارکستر بزرگ را می‌بینند و اگر خواننده گمنام هم باشد اما خوب اجرا کند، استقبال می‌کنند. ممکن است یک کار موسیقایی خواننده نداشته باشد اما بتواند زوایای نهان دل و جان آدمیان را تحت تأثیر قرار دهد.
 

• - برای اجرا در خارج از کشور هم برنامه ای دارید؟

برای شهریور ماه و مهر ماه یک تور کنسرت در اروپا و امریکا داریم که در طی آن به کانادا، امریکا، سوئد و ... خواهیم رفت. در کنسرت سوئد یک خواننده کرد ما را همراهی می‌کند و ارکستر از ایران به آنجا می‌روند. اما برای کنسرت امریکا و کانادا من به گروهی که آنجا مستقر هستند  و کارهای من را از قبل تمرین کرده‌اند ملحق می‌شوم.
 

• - به نظر شما تفاوت فستیوال‌های دولتی و خصوصی موسیقی در ایران چیست؟(از منظر استقبال هنرمندان)

استقبال هنرمندان از فستیوال‌های دولتی به خاطر دیدگاه‌های مختلف فکری و سیاسی که از پس برگزاری آن جشنواره‌ها وجود دارد چندان مناسب نیست و خیلی از آن‌ها علاقه ای به شرکت در آن جشنواره‌ها ندارند. اما در فستیوال‌های خصوصی مثل رنگ موسیقی که تهیه‌کنندگی آن‌ها را افراد با حسن نیت بر عهده دارند علاقه‌مندی‌های بیشتری را در بین هنرمندان ایجاد می‌کند چرا که هدف از این فستیوال‌ها موسیقی است نه هیچ‌چیز دیگر.
 

• - سؤال پایانی اینکه آیا رنگ موسیقی و جشنواره‌هایی از این دست که با حمایت تمام و کمال بخش خصوصی برگزار می‌شوند پتانسیل جریان ساز شدن در موسیقی را دارند؟

«رنگ موسیقی» پتانسیل جریان ساز بودن را دارد. در صورت حمایت اسپانسرها و تهیه‌کنندگان از این برنامه‌ها و حضور هنرمندان پیشکسوت، سرشناس و نام‌آشنا بر اعتبار این فستیوال‌ها افزوده می‌شود.