موسیقی ما – «امید حسنی» یکی از خواننده های جوان موسیقی است که با آلبوم «تا بی تو پژمردن» اولین حضور خود را تجربه کرد. او در این آلبوم برای بخش ملودی و تنظیم سراغ «مجید سراج» رفت و در بخش ترانه هم «بابک صحرایی»، «اهورا ایمان» و «وفا وفایی نژاد» حضور داشتند. برای بررسی جزئیات این اثر و روند تولید آن چند دقیقه ای را با او گپ زدیم. امید حسنی در گفتگو با سایت «موسیقی ما» از مشکلات و سختی های تولید آلبومی در سبک پاپ – کلاسیک سخن گفت و البته به آینده هم بسیار امیدوار بود:

* کمی از فعالیت های هنری گذشته خود برای ما بگویید.
از سن دوازده سالگی و با ساز گیتار، موسیقی را شروع کردم. از سنین پایین تر هم به خواندن علاقه داشتم. کم کم پیشرفت کردم و با استاد «ارسام انوری» ساز گیتار را کار کردم. مدتی بعد با «مجید سراج» آشنا شدم و به غیر از همکاری، ما دوستی دیرینه ای هم با یکدیگر داریم. در ادامه سبک پاپ – کلاسیک را براساس علاقه ای که داشتم انتخاب کردم. کارهای دهه چهل وپنجاه را مشتاقانه دنبال می کردم . استاد «بابک بیات» را یک بار دیده بودم. در آینده می دیدم که روزی در محضر استاد هم باشم ولی بدشانسی من بود که ایشان از دنیا رفتند. یک دوره کلاسیک هم نزد «ماریو تقدسی» گذراندم. همکاری خودم را با مجید سراج ادامه دادم ولی بیشتر خودم اصول موسیقی را فرا گرفتم.

*آشنایی شما با سایر عوامل تولید آلبوم «تا بی تو پژمردن» از طریق مجید سراج بود؟
به همراه مجید تصمیم گرفتیم که آلبومی را ضبط کنیم. ترانه سراهای زیادی در بازار فعالیت داشتند ولی کسانی که در سبک ما فعالیت پررنگ داشتند، «اهورا ایمان» و «بابک صحرایی» بودند. زمانی که ارکستر قطعه «کابوس پرواز» را ضبط کردیم و روی ملودی ارکستر ضبط شد و به دنبال ترانه سرا بودیم. چند نفر این کار را گرفتند و اعلام کردند که ما نمی توانیم اثری را ارائه کنیم که با این ملودی و ارکستر همخوانی داشته باشد. مجید سراج و بابک صحرایی ارتباط دوری با هم داشتند و ایشان قبول کردند که این کار را انجام دهند و همکاری ما آغاز شد. تولید قطعه کابوس پرواز بسیار هم زمان بر بود.

*چرا برای اولین قدم جدی در بازار موسیقی به سراغ یک فضای پاپ – کلاسیک رفتید؟
من همیشه به ارائه کار خوب و قوی اعتقاد دارم. در قسمت موسیقی سبک من پاپ – کلاسیک است ولی در قسمت پاپیولارتر هم کارهای قوی را دوست دارم. به جز این آلبوم کارهای پاپ تر دیگری انجام داده ام ولی سطح آن از سطح آثاری که معمولا می شنویم بالاتر است. اعتقاد من به این است که اگر یک کار هنری انجام می دهم، آن چیزی که باور من است باید تولید شود. ما در دهه هشتاد فکر می کردیم که شرایط موسیقی به سمت موسیقی دهه چهل و پنجاه برود که اگر دست روی هر سبک و اثری می گذارید، کار قوی بشنوید. ولی متاسفانه شرایط روز به روز بدتر شد. ما از همان زمان مدام کارهای خود را قوی کردیم و در جهت بهبود نواقص خود قدم برداشتیم. تمرین و کلاس های متعدد را همراه با کسب تجارب گوناگون سپری کردیم تا اینکه تولید ما اینگونه شد. فکر می کردیم که جواب بدهد و مردم عامه هم به این سبک تمایل داشته باشند ولی متاسفانه ذائقه مردم خراب شده است. کارهای عامه خوب هم داریم ولی واقعا درصد کمی از آثار را شامل می شود.

*این امکان وجود نداشت که بخشی از قطعات این آلبوم کارهای ارکسترال باشد و بخشی دیگر کارهایی باشد که همه مخاطبان بتوانند با آنها ارتباط برقرار کنند؟
نمی توانم بگویم که آلبوم خیلی خوب و آنچنانی ضبط کردیم ولی یکدست بودن آلبوم همیشه برای من مهم بوده است. سعی کردم یکدست بودن و یکپارچه بودن را رعایت کنم. تصمیم گرفتم که اگر قرار شد کارهای پاپ تر یا سنگین تر از این را تولید کنم، در تولیدات بعدی باشد. آلبوم تا بی تو پژمردن یکدست است و ژانر و ارکستر آن مشخص است در غیر اینصورت بود از ژانرخود خارج میشد. تقریبا هم ترانه ها یکدست است و تماما تم عاشقانه غمگین دارد. در کل همیشه به یکرنگ بودن کارها اهمیت می دهم.

*اما فکر می کنم دغدغه اصلی شما همین سبک پاپ – کلاسیک باشد.
بله. من این سبک را می خوانم و گوش می دهم و از آن لذت می برم.ولی این به آن معنا نیست که امکان ارايه کار متفاوت نیست این ژانر موسیقی را از گذشته دوست داشتم و اگر بخواهم انتخابی داشته باشم حتما روی این بخش زمان می گذارم. اینکه شرایط چه چیزی برای من پیش بیاورد و با مسائل هزینه و مخاطبان چگونه کنار بیایم اصلا قابل پیش بینی نیست. برنامه ریزی کرده ام که تا یک مدتی این کار را پیش ببرم ولی هزینه های تولید این قبیل آثار بسیار سنگین است. شما باید به مخاطب دلخوش باشید تا کاری که تولید می کنید شنیده شود. متاسفانه کار ما در ایران خوب شنیده نمی شود. اگر بنده بتوانم وارد شبکه های تلویزیون بشوم شاید یک بخشی از جامعه کار من را بشنوند. در غیر اینصورت من یک آلبوم پرهزینه را تولید کردم و تازه الان باید هزینه ای به سایت های غیرمجاز بدهم و تقاضا کنم که مردم، آلبوم را دانلود کنند. صدا و سیما حمایت نمی کند و به غیر از یک یا دو سایت، رسانه دیگری نداریم که بتوانند کارها را به گوش مخاطبان برسانند. یک راه دیگر هم این بود که مثل خیلی از دوستان به سمت شبکه های ماهواره ای بروم و استفاده ببرم و بعد مجاز شوم که شاید اشتباه بود که این کار را انجام ندادم.

*البته مشخص بود که آلبوم شما در مرحله پخش با معضل تاخیرهای پیاپی رو به رو شده است.
بر خلاف گزارشی که به من دادند این آلبوم اصلا پخش خوبی نداشت و کاری هم نمی شود انجام داد. متاسفانه به سبک پاپ – کلاسیک به شکل یک ویروس نگاه می کنند که همه از نزدیک شدن به آن حذر دارند. این مورد شامل تولید کننده و پخش کننده و مسئولان صدا و سیما می شود. اصلا کار را گوش نمی کنند و قضاوت عجولانه انجام می دهند و فقط به دنبال کارهای بازاری سطحی وزود گذر هستند.همین افت اصلی موسیقی شده.درصورتی که اگرحمایت شود تا به گوش برسد مخاطبان خوبی رو با خود همراه می کند.

*اگر برای آلبوم دوم از سوی شرکت یا تهیه کننده خاصی مورد حمایت قرار نگیرید باز هم از سرمایه شخصی در این مسیر هزینه می کنید؟
این کار آن چیزی است که «امید حسنی» می خواهد. اگر هم قرار باشد تغییری در کارهای من ایجاد شود در راستای همین سبک خواهد بود. شاید فضای کلام یک مقدار متفاوت تر شود و فضای موسیقی هم همینطور خواهد بود. قرار نیست که برای جذب مخاطب کلا ژانر کاری خودم را عوض کنم. امیدوارم که بتوانیم با پشتوانه خوب این مسیر را ادامه دهیم ولی برنامه ریزی های من قطعا در ادامه تغییر خواهد کرد و با وجود تمام مشکلات، آلبوم دوم را تولید کرده ایم.

*در مورد آن توضیح می دهید؟
هنوز تصمیم نگرفته ایم که این مجموعه را به عنوان آلبوم دوم به بازار ارائه کنیم یا اینکه یک آلبوم متفاوت تر با وزنه سبک تر عرضه کنیم. کارهایی تولید شده است و ارکستر ضبط شده است و مراحل ملودی و تنظیم به پایان رسیده است. در پیش تولید کارهای دیگر هم هستیم. ما برای پخش آلبوم تا بی تو پژمردن دو سال عذاب کشیدیم. دوستان پخش «شرکتهای معروف»ما را مثل توپ فوتبال به این سمت و آن سمت پاس می دادند و وقت ما رو کشتند. نهایتا هم اینگونه به بازار عرضه شد. باز هم دست آقای «مجید محسنی» درد نکند و کاری که می توانستند برای من انجام دهند همین بود و توقع خاصی از دوستان ندارم.

*انتخاب ترانه ها فقط توسط خود شما انجام شد؟
تمامی تصمیم های این آلبوم توسط من و مجید سراج اتخاذ شد. ولی از تجارب آقایان صحرایی و ایمان و «وفا وفایی نژاد» روی کلیت تولید استفاده کردیم. هنوز هم اگر قرار باشد اثری تولید کنیم از تجربیات چهره های پیشکوست استفاده می کنیم.

*برخی از مخاطبان اعتقاد دارند که سبک این آلبوم تحت تاثیر موسیقی زنده یاد بابک بیات است و نوع خواندن شما هم به «حمید حامی» شباهت دارد. موافق این نظر هستید؟
بنده افتخار شاگردی استاد بیات را نداشتم ولی کلاس های ایشان با آثاری که به جا گذاشتند همچنان دایر است. از دهه های قبل هم می توانیم آثار ایشان را بشنویم و استفاده کنیم. سبک البوم تحت تاثیر موسیقی دهه چهل تا شصت می باشد وبزرگانی چون استادان بیات وواروژان هاو... خالق اون دوران طلایی بودند . اینکه می گویید صدای من شبیه آقای «حامی» است به هر حال این صدا متعلق به من است. سبک یکسان موسیقی ما باعث این شباهت در گوش کردن اولین بار کار شده است ولی هیچ قصد و غرضی وجود ندارد. اهل فن می دانند که جایگاه های صدای ما متفاوت است و تقلیدی در کار من نیست.

*به دنبال مهر و امضای خاصی هستید که دیگر کسی نتواند بگوید که شبیه به سایرین هستید؟
در همین کارها هم مهر و امضای من وجود دارد ولی باید یک مقدار پررنگ تر شود. دوستانی را داشتیم که به دنبال صداهای خاص بودند و تقلید می کردند و الان صدای واقعیشان با تمام ضعفهایی که داشتند رو شده است. حتما در کارهای آینده به دنبال تثبیت این مساله هستم.


امید حسنی قطعه «شب شکنجه‌گر» از آلبوم جدیدش را به مخاطبان سایت موسیقی ما هدیه داد: