موسیقی ما - آلبوم «دایره‌ها» حاصل دونوازی عود و تمبک شهرام غلامی و پژمان حدادی به تازگی منتشر شده است. اثری که شامل قطعاتی چون «نخستین نغمه»، «جستجو»، «روزنه»، «عبور»، «بر فراز لاجورد»، «آتش درون» و «آخرین نغمه» است. «غلامی» این روزها همچنان مشغول فعالیت با گروه خودش با نام «سه عود» است که سال گذشته نیز آلبومی منتشر کردند و حالا مقدمات آلبوم بعدی در دست انجام است.
 
به گزارش «موسیقی ما» غلامی می‌گوید در اثر جدید «سه‌عود» بخش‌های باکلامی هم وجود دارد که خودش آواز آن را خوانده است. قطعاتی بر اساس اشعار سهراب سپهری و ابتهاج: «استفاده از سه عود در جامعه‌ی ما ترکیب چندان آشنایی نیست؛ در حالی که در تمام دنیا معمول است. به همین خاطر من بعد از سال‌ها تجربه‌اندوزی در این ساز، تصمیم گرفتم تا با همراهی شاگردان خودم، تجربیات جدیدتری انجام دهیم و مردم فرم‌های متفاوت‌تر از آنسامبل موسیقی سنتی را بشنوند.»
 
اما در آلبوم «دایره‌ها» همه‌ی قطعات به صورت بداهه اجرا شده‌اند و تنها آهنگ «آتش درون»، ساخته شهرام غلامی، آهنگسازی شده است. این دو هنرمند پیش از این در آلبوم «یک روز» راجیب چاکرابورتی (موسیقیدان هندی) با یکدیگر همکاری داشته‌اند.
 
«شهرام غلامی» -آهنگساز و نوازنده‌- درباره‌ی روند شکل‌گیری این اثر به «موسیقی ما» می‌گوید:‌ «از سال‌ها قبل که با آقای حدادی آشنا شدم، در فکر انتشار اثری مشترک بودیم که این کار به دلایل مختلف به تعویق می‌افتاد تا در نهایت به پیشنهاد ایشان، تصمیم گرفتیم تا اثری بر اساس دورهای ریتمیکِ قدیمی منتشر کنیم که در حال حاضر کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. بخشی از این دورها بر اساس موسیقی عبدالقادر مراغی است و آقای حدادی سال‌ها مشغول فعالیت روی آنان بوده‌اند و این ریتم‌ها را به من معرفی کردند و من گسترش‌شان دادم.»
 
سرپرست «سه عود» ادامه می‌دهد: «با توجه به شناخت اندکی که مخاطب ایرانی از این دورها و جملات ایقاعی دارد، این اثر می‌تواند جنبه‌ی آموزشی هم داشته باشد؛ اما به هر ترتیب، اثری بر اساس بداهه‌نوازی تمبک و عود است و مخاطبان خودش را هم خواهد داشت. به خصوص اینکه تلاش کرده‌ایم رنگ جدیدی را به وسیله‌ی این دو ساز به وجود آوریم. ما در تمام این اثر صرفاً از این دورها استفاده نکرده‌ایم و گاهی ملودی روی آن سوار شده و گاهی همین دورها بسط و گسترش داده شده و به صورت بداهه نواخته شده‌اند. به همین خاطر است که اگر کسی این دورها را بشناسد، می‌تواند روی آنها تمرکز بیشتری کند.»
 
غلامی بر این اعتقاد است که «حدادی» دانش فراوانی روی ریتم‌ها و ادوار دارد و به همین خاطر، این اثر شکل متفاوتی به خود گرفته است. داستان این اثر را اما باید مربوط به سال‌های گذشته دانست، آن زمانی که «دستان» در ایران برنامه داشت و «شهرام غلامی» در غیاب «حمید بهروزی‌نیا» به عنوان نوازنده‌ی مهمان گروه روی صحه رفت. خودش در این باره می‌گوید: «در آن کنسرت قطعات ساخته شده توسط آقای متبسم «ساروت» داشت و به همین خاطر آقای «چاکرابورتی» هم در این کنسرت حضور داشتند. بعد از پایان برنامه، من به همراه ایشان و آقای حدادی فکر کردیم که در زمینه‌ی موسیقی با یکدیگر هم‌فکری‌هایی داریم و بر همین اساس به استودیو رفتیم و سه بخش کاملاً بداهه را اجرا کردیم.»