موسیقی ما – پس از برگزاری کنسرت مشترک «کامران رسول‌زاده» با «مورات ککیلی» انتظار می‌رفت که این خواننده فصل جدید فعالیت‌های هنری‌ خود را آغاز کند. از آن کنسرت استقبال خوبی به عمل آمد و یکی از اتفاقات مثبت موسیقی کشور در سال 94 به حساب می‌آید. اما پس از 31 مرداد و خصوصا طی چندماه اخیر کامران رسول‌زاده به غار تنهایی خود رفت و هیچ خبری از او در رسانه‌ها نبود. تنها یک تک قطعه در سالروز تولدش منتشر کرد و آلبومش هم به امسال نرسید. پس از ماه‌ها سکوت به سراغ خالق آلبوم «دستای نامحرم» رفتیم و با نامزد کسب تندیس طلایی بهترین تک قطعه پاپ از سومین جشن سالانه «موسیقی ما» درباره کارهای این روزهایش گپ زدیم. یکی از مباحث ما هم درباره کنسرت مشترک او در ترکیه بود و اینکه آیا آن برنامه صرفا یک اتفاق بوده یا مسیری که ادامه خواهد داشت؟ همچنین تک قطعه جدید کامران رسول‌زاده هم برای انتشار اختصاصی در اختیار سایت «موسیقی ما» قرار گرفت که در پایان مصاحبه می‌توانید آن را دانلود کنید.
 

• *از آلبوم جدیدتان چه خبر؟ کارها تا چه مرحله‌ای پیش رفته است؟

برخی از کارها که ترانه و ملودی آنها از ساخته‌های خودم بوده به مرور در حال ضبط شدن هستند. البته تک آهنگ‌هایی هم به موازات فرآیند تولید آلبوم در دست انتشار دارم که یکی از آنها با عنوان «آغوش سرگردون» منتشر شده و سه کار دیگر هم  تا روزهای آخر سال منتشر خواهد شد. «قبیله»، «از دست رفته» و ریمیکس قطعه «همین امشب» عناوین این آثار است. برای تولید آلبوم هم زمان‌بندی مشخصی در ذهنم هست و عملا می‌توانم بگویم که تولید آلبوم آغاز شده اما برخی از قطعات هنوز در مرحله پیش‌تولید، یعنی انتخاب و تصمیم‌گیری قرار دارند. آلبوم جدید قطعا در سال 95 منتشر می‌شود.
 

• *به این ترتیب فاصله آلبوم قبلی شما و این اثر بیشتر از یک سال می‌شود. مشکلی از این بابت ندارید؟

این اتفاق خوبی نیست. اما به دلیل شرایط پیچیده پخش همیشه پس از تولید آلبوم، مشکلاتی داریم. نمی‌خواهم این بار اثر من در آن حدی که دوست دارم پخش نشود. زیرا سیاست شرکت‌های پخش باعث شد که آلبوم «دستای نامحرم» به خوبی شنیده نشود. زمانی که شما برای یک آلبوم زحمت می‌کشید، تکلیف شنیده‌شدن آن در همان یک یا دو هفته اول مشخص می‌شود. در این امر شرکت‌های پخش دخیل هستند و متاسفانه در دو آلبوم گذشته من مشکل پخش وجود داشت. یعنی من در پخش مویرگی همیشه خلاء حس می‌کنم و فقط  از پخش اینترنتی آثارم بازخورد دریافت کرده‌ام. ولی صرفا پخش اینترنتی برای ورود به عرصه‌ای که قرار است در آن کنسرت برگزار کنید کافی نیست. اگر زمان انتشار آلبوم من بیشتر شود حداقل تلاش می‌کنم قدم‌هایی که برای پخش برمی‌داریم بهتر و حساب‌شده‌تر باشد.
 

• *زمان انتشار آلبوم «بی‌سرانجام» هم از مقوله پخش گلایه داشتید و این بار هم از پخش بد آلبوم "دستای نامحرم" صحبت به میان آوردید. آیا واقعا این بار برای آلبوم جدید عزم جدی در این زمینه دارید یا ممکن است برای سومین بار متوالی شاهد گلایه شما از مقوله پخش باشیم؟

آلبوم دستای نامحرم در شرکت «اکسیر نوین» به مدیریت آقای «محمدرضا خانزاده»  و تحت نظارت ایشان منتشر شد. تمام تلاش خودشان را برای پخش خوب انجام دادند اما جامعه صنفی پخش به دلیل قوانین تجاری خود به برخی هنرمندان ظلم می‌کند. روی یک سری اسامی خاص که قبلا فروش خوبی داشته‌اند، مانور بیشتری نسبت به کسانی که کارشان کمتر دیده شده می‌دهند. رقابت سخت است و آن ساختار سنتی اجازه نمی‌دهد که هرکسی وارد این عرصه شود. در نگاه اول از نظر تجاری چنین مساله‌ای درست به نظر می رسد اما این نوع برخورد با آثار جدید در هیچ جای دنیا مرسوم نیست و همواره پخش کننده‌های موسیقی به دنبال آثار جدید هستند. این نه تنها منافاتی با پخش آثار دیگر ندارد بلکه باعث رونق بازار هم می شود. متاسفانه  شرکت‌های پخش، کارشناسانه برخورد نمی کنند و همین باعث شده فضای مجازی جایگزین پخش سنتی شده و دیگر حتی خود شرکت‌ها هم سود چندانی از پخش موسیقی عایدشان نمی شود. نتیجه دردناک‌تر این است که ذائقه موسیقایی مردم به شکل غیر کارشناسانه‌ای در حال تغییر است. این در حالی است که شرکت‌‌های بین‌المللی کار خوب را بو می‌کشند و به تمام ذائقه‌ها توجه دارند و همین برایشان پولساز است. با این‌همه امیدوارم پخش آلبوم جدیدم بهتر از قبل باشد.
 

• *با توجه به وضعیت قطعات آلبوم که هنوز در مرحله تولید و پیش‌تولید است شاید یک مقدار زود باشد در مورد فضای آن صحبت کنیم. اما ایده‌آل‌های خودتان برای این مجموعه چیست و دوست دارید فضای موسیقایی و کلام این اثر به کدام سمت گرایش پیدا کند؟

من برای این مجموعه دو فضا دیده‌ام. یکی فضای خودم یعنی کامران رسول‌زاده‌ای که غمگین است و اجتماعی می‌نویسد. می‌خواهم در همه آلبوم‌ها و این مجموعه هم رگه‌ای از آن سبک و سیاق وجود داشته باشد. در این آلبوم جدید هم می‌خواهم بار بخش اجتماعی قطعات و نیز عاشقانه‌های عمیق و شاعرانه  روی دوش تالیفات خودم باشد. اما بازار موسیقی برخی کارهای دیگر را هم دوست دارد. مثلا بر مبنای نظر کارشناسان و مردم در جشن «موسیقی ما» متوجه شدم که این دو گروه و حتی تهیه‌کننده‌ها و شرکت‌های پخش برخی نگاه‌های موسیقایی دیگر را دوست دارند. در حال انتخاب بهترین آنها هستم. برخی از آن هنرمندانی که کارهایشان مورد توجه قرار گرفته دوستان من هستند و می‌دانم که چقدر خوب است. با برخی از آنها هم افتخار آشنایی نداشتم ولی با واسطه ارتباط دارم تا ترانه‌ها و موسیقی را انتخاب کنم که آلبوم جدیدم تنوع بیشتری داشته باشد.
 

• *خوانندگانی که خودشان ترانه هم می‌نویسند معمولا به راحتی از موضع تالیف خود کوتاه نمی‌آیند و به سختی می‌پذیرند که تفکرات دیگر در بخش کلام آلبوم‌هایشان وجود داشته باشد. کمی مفصل‌تر در این زمینه توضیح دهید که چه شد پذیرفتید از حضور ترانه‌سراهای دیگر هم بهره‌مند شوید؟

امروزه یک موضوع پرمصرف در ترانه داریم که حول محور روابط عاشقانه‌ جامعه امروزی است. یعنی هنجارها و ناهنجاری‌های روابط عاطفی که در جریان زندگی مردم است. من در شعرهای سپید و کتاب‌های شعری که منتشر کرده‌ام همیشه توانسته‌ام نظر مخاطبانم را جلب کنم. خیلی‌ها گفتند که تو در فضای ترانه و موسیقی بیش از حد غمگین هستی. حقیقتا من دوست دارم شاد باشم اما آن شادی درونی هنگام تالیف را ندارم. یعنی زمانی که قصد تالیف دارم یک موجود غمگین در من ظهور می‌کند که به خلق نوشته‌های عاشقانه و اجتماعی من منجر می‌شود. یا حتی کارهای ملی و میهنی نظیر «درخت» هم اینگونه است و زمانی که به وطن من توهین می‌کنند غمگین می‌شوم. اصرار ندارم صرفا از ترانه‌های خودم استفاده کنم. همانطور که همیشه با جهان اطرافم در صلح هستم؛ این بار هم با خودم صلح کرده‌ام تا نظر مخاطبان را جلب کنم. اگر آنها دوست دارند صدای من روی کارهای مثبت باشد چرا باید این حس را به آنها تقدیم نکنم؟ تصمیم دارم مردم علاوه بر سبک گذشته آثارم، کارهایی که این روزها با صدای همه می‌شنوند را با صدای من هم بشنوند.
 

• *برخی از کارهایی که مردم دوست دارند دیگر خیلی تکراری است و شنیدن آنها با صدای هر خواننده‌ای، دیگر جذاب نیست. می‌خواهم بدانم شما در این روند تغییرات خود و توجه به سلیقه مخاطب تا کجا می‌خواهید پیش بروید؟

برخی از عاشقانه‌هایی هم که مردم گوش می‌دهند مورد تایید من هم نیست. طبیعتا شما از کامران رسول‌زاده چنین آثاری را نخواهید شنید. من تمایل دارم در حوزه پاپ هم رگه‌هایی از موسیقی متفکر ارائه دهم. هرچند که این اتفاق بیشتر در فرم راک  رخ می‌دهد اما تلفیق این دو فلسفه در دنیا هم مرسوم است. با اینکه نمی‌ خواهم از این موضع زیاد دور شوم اما به دلیل علاقه مردم به برخی عاشقانه‌ها و نیز قالب‌های جدید موسیقی الکترونیک، مجبور هستم که آن تفکرات را تا یک جایی با سلایق مخاطبان تلفیق کنم. این روزها قطعاتی را می‌شنویم که خیلی شلوغ هستند و متن‌های دم دستی دارند و متاسفانه این ذائقه مردم را تغییر داده است. در حالی که ذائقه مردم دنیا هنوز نزدیک به قطعاتی مثل قطعه «HELLO» با صدای «اَدل» است. قطعه‌ای که شاید از لحاظ متن و ملودی و سازبندی از آثار دهه پنجاه ما نکات بیشتر و جدیدتری نداشته باشد. یک کار آکوستیک و اسلو است که فضای الکترونیک در آن نیست. زمانی که دنیا این اثر را به عنوان اثر برتر در ماه‌های پیاپی انتخاب می‌کند احساس می‌کنم که یک مشکلی در موسیقی کشور خودمان وجود دارد اما چون در ایران کار می‌کنم مجبور هستم بخشی از وجودم را به سلیقه مخاطبان نزدیک کنم. اما این نزدیکی مربوط به محتوا و اندیشه اثر نمی‌شود.
 

• *در بحث اجرای زنده از کنسرت‌ تهران بگویید و اینکه چه زمانی روی صحنه می‌روید؟

هیچ چیز قطعی نیست. اما آقای خانزاده پیگیر یک برنامه ویژه برای کنسرت‌های من است. می‌خواهم به زودی یک اجرای کامران‌رسول‌زاده‌ای را روی صحنه ببرم. منظورم اجرایی است که ماهیت آثار من را بیشتر به رخ بکشد. من و آقای خانزاده مذاکراتی داشتیم تا مولفه‌های دیگر کاراکتر هنری من نظیر شعر و نویسندگی هم مورد توجه قرار گیرد. در حال حاضر مجوزهای لازم برای اجرای این کنسرت ویژه گرفته شده است. نمی‌توانم برنامه‌هایی که داریم را خیلی باز کنم اما این اجراها در اوایل تابستان 95 روی صحنه خواهد رفت و امیدوارم تا آن موقع آلبوم جدیدم هم آماده پخش شود.
 

• *در این سلسله کنسرت‌هایی که مدنظر دارید از سایر هنرها نظیر تئاتر هم بهره‌مند خواهید شد؟

علاوه بر تئاتر از مولفه‌هایی که در ایران کمتر به کار گرفته شده نیز بهره خواهیم گرفت و زمزمه همکاری با نام‌های بزرگی در این پروژه به گوش می رسد. از نظر محتوا هم در برنامه‌هایی که قصد داریم اجرایی کنیم، عشق پوشش بیرونی برای بیان مفاهیم عمیق انسانی است و می‌خواهیم طیف‌های گسترده مخاطبان را جلب کنیم.
 

• *یکی از فعالیت‌های مهم شما در سال جاری کنسرتی بود که چهار ماه قبل به همراه «مورات ککیلی» در ترکیه برگزار کردید. اتفاق خوبی که بازخوردهای زیادی را به دنبال داشت اما آیا به دنبال تداوم و تکرار آن هستید؟ یا همان یک شب بود و به خاطره‌ها پیوست؟

برای تداوم آن به کمک رسانه‌ها احتیاج داشتم. نمی‌دانم چرا در رسانه‌ها به آن کنسرت پرداخته نشد و به سرعت از روی آن عبور کردند؟ همین مساله من را برای تداوم و تکرار دلگرم نمی‌کند. رسانه‌های کشور ترکیه از کنسرت من با مورات ککیلی بسیار بیشتر استقبال کردند. حتی پیشنهادهای دیگری را هم دریافت کردم اما هنرمندانی که پیشنهاد کردند در قالب مجوزهای دفتر موسیقی نمی‌گنجیدند. صبح پس از کنسرت با مورات ککیلی یکی از خوانندگان بزرگ ترکیه درخواست تکرار چنین پروژه‌ای را در ماه ژانویه داشت. زمانی که مطرح‌ کردیم به ما گفتند که به دلیل سابقه آن هنرمند نمی‌تواند مورد تایید دفتر موسیقی باشد. شاید چنین کنسرتی به این لحاظ کم‌نظیر یا حتی بی‌نظیر بود که خواننده‌ای برای دوئت انتخاب می‌کنید از فیلترهای زیادی باید عبور کند. مورات ککیلی از معدود هنرمندانی بود که این ویژگی‌ها را داشت. خیلی‌ها هستند که به دلیل سابقه هنری یا به دلیل کاراکتری که دارند مورد تایید مجوزهای داخلی قرار نمی‌گیرد. ممکن است کنسرت با یک خواننده خارجی افتخار باشد اما بدون مجوزهای ارشاد مشکل‌ساز می‌شود. زیرا مخاطب اصلی ما داخل ایران است.

رسانه‌ها هم به اندازه ظرفیت این خبر، پرداخت مناسب نداشتند و حتی به دوستان سایت «موسیقی ما» هم گلایه کردم که اگر فستیوالی برگزار می‌کنید به این برنامه هم بپردازید. زیرا اجرای این کنسرت حاصل حدود شش ماه تلاش شبانه‌روزی من و تهیه کننده ام و نیز یک کمپانی ترکیه ای بود و بخش عمده خستگی من پس از آن برنامه خستگی روحی بود. پس از تلاش‌های فراوان برای کسب مجوز، یک ماه مانده به زمان برگزاری کنسرت حملات تروریستی در ترکیه آغاز شد و با فشار زیادی آن کنسرت را برگزار کردم. توقع داشتم که رسانه‌های داخلی بیشتر به این موضوع بپردازند اما چنین اتفاقی رخ نداد. سایت شما یک خبر منتشر کرد و از منافع برگزاری اینگونه کنسرت‌ها برای موسیقی کشور یاد نکرد. زمانی که می‌بینم کسی توجه نمی‌کند و همه فقط می‌گویند که انجام دادی و خسته نباشی، انگیزه من هم از بین می‌رود. تفاوت قابل توجه این کنسرت با سایر کنسرت‌های پاپی که در خارج از ایران انجام می شود این است که معمولا کنسرتهای خارج از کشور توسط یک تهیه‌کننده ایرانی و برای یک جامعه ایرانی مقیم در آن کشور برگزار می‌شود. در حالی ‌که تهیه‌کننده کنسرت ما در استانبول یک کمپانی تُرک بود و ما در لیست فروش آنلاین کنسرت‌های بین‌المللی قرار گرفتیم. در همان دوره «انریکه ایگلسیاس» هم در ترکیه کنسرت داشت و اجرای ما هم در همان لیست فروش بلیت‌ها قرار گرفت و جامعه‌ای فراتر از ایران به اخبار این کنسرت دسترسی داشتند. این کنسرت انرژی زیادی از من گرفت و زمان زیادی را برایش صرف کردم. آقای خانزاده هم همیشه به من می‌گفت که تمرکزت را روی آن برنامه معطوف کن و به همین دلیل نمی‌توانستم فعالیت چندانی در داخل داشته باشم. پروداکشن‌های خارجی چنین برنامه‌هایی را به راحتی برگزار می‌کنند ولی ما باید فلسفه کنسرت با یک خواننده خارجی و نحوه فروش بلیط از طریق تورهای مسافرتی را هم طراحی می کردیم. کاری که قبل از آن به این شکل اجرا نشده بود. من خط‌ شکن یک اتفاق بین‌المللی شدم و امیدوارم سایر خواننده‌ها هم چنین کارهایی انجام دهند زیرا می تواند نام موسیقی پاپ ایران را در دنیا مطرح کند.
 

• *این حرکت شما بزرگ و تحسین‌برانگیز بود اما به نظر من زمانی چنین اتفاقی تکمیل می‌شود و شما تاریخ‌ساز می‌شوید که «مورات ککیلی» یا یک خواننده مطرح خارجی دیگر به ایران بیاید. در آن صورت بازتاب به مراتب بیشتری در رسانه‌های داخلی و بین‌المللی خواهد داشت. همچنین این انتقاد هم از سوی برخی فعالان رسانه‌ای داخل وجود دارد که از کنسرت شما چند عکس با کیفیت یا اطلاعات دقیق از وقایع داخل سالن هم نداشتند که پوشش دهند.

نظر شما درست است اما براساس سازوکار نظارتی در موسیقی کشور، اجرای یک خواننده خارجی در ایران غیرممکن است. یعنی حتی یک درصد هم احتمال وجود ندارد که بگویم با این کورسوی امید می‌توانم به سوی آن حرکت کنم. زیرا من دو مرتبه تلاش کردم و حتی در مرتبه دوم، جشنواره مقاومت که برگزارکننده آن وزارت ارشاد بود از من درخواست کرد که با آقای ککیلی وارد تعامل شوم. نامه عذرخواهی دفتر موسیقی و دبیر جشنواره مقاومت را هنوز دارم که برای آقای ککیلی ارسال کردیم که با وجود کسب تمام مجوزها و شروع بلیط فروشی آن کنسرت هم لغو شد. چرایی این موضوع را نمی دانم و می گویند مسائلی مافوق نیروهای نظارتی وجود دارد که من هم از آن سر در نمی‌آورم.

دوم اینکه روزی که بتوانیم یک خواننده سرشناس خارجی را به ایران بیاوریم به این زودی و نزدیکی نیست. یعنی حداقل به دوره هنری من نمی‌رسد زیرا تمام زاویه‌ها و ابعاد این امر را بررسی کرده‌ام. برخورد مدیریتی ما با موسیقی به دلیل قوانین فرهنگی کشور انعطاف‌پذیر نیست و از دیدگاه دستگاه نظارتی، موسیقی ظرفیت‌هایی دارد که می‌تواند به بیراهه برود. کما اینکه فعالان موسیقی در فضای مجازی که مخاطبان زیادی هم دارند، بیراهه رفتن را به سیستم‌های نظارتی ثابت کرده‌اند. یعنی حرف‌های سطحی و ادبیات رکیک و خشن که دربرخی کارهای جدید شنیده می‌شود، گزک به دست سیستم نظارتی داده است. در حالی‌که هزار و یک نمونه خوب در میان فعالان مجاز موسیقی کشور وجود دارد و باید آنها را دید.

من در میان تمام مشکلات، این مسیر را طی کردم و رفتم که چیزی را ثبت کنم و بگویم که می‌شود. این اتفاق توجیه اقتصادی هم داشت و جمع زیادی از توریست‌های ما و ساکنان ترکیه در یکی از بهترین سالن‌های اروپا که کیفیت صدای فوق العاده ای داشت برنامه را دیدند. اینگونه برنامه ها می تواند به اقتصاد موسیقی داخلی هم کمک کند.
 

• *یکی دیگر از اتفاقات درباره شما این است که من شنیده‌ام ظاهرا با خانم «سیمین غانم» به تازگی همکاری کرده‌اید. این موضوع صحت دارد؟ درباره جزئیات آن توضیح می‌دهید؟

خانم سیمین غانم از اسطوره‌های موسیقی بانوان هستند و افتخار همکاری بنده با ایشان در حوزه ترانه و ملودی اتفاق جالب توجهی بود. ایشان شناخت کاملی از شعر و موسیقی دارند و توانستیم کار مشترکی که ایده اولیه ترانه و ملودی آن با بنده بود را برای ایشان آماده کنیم که در کنسرتهای بانوان به گوش بانوان علاقمند برسانند. ترانه‌ای که متن و ملودی آن را با همفکری ایشان به نتیجه رساندیم. بی شک همکاری با ایشان برای من  افتخاری بزرگی است.
 

• *چرا طی چند ماه اخیر سکوت داشتید و تقریبا هیچ خبری از کامران رسول‌زاده در هیچکدام از رسانه‌ها نبود؟

مشغول ریکاوری و تدوین برنامه های جدیدم بودم و چون در حوزه شعر و ترانه هم فعال بودم وقت زیادی برای تالیف آثار جدیدم صرف کردم که امیدوارم در سال جدید بتوانم بخشی از آنها را در قالب کتاب،  آلبوم و کنسرت تقدیم علاقمندان کنم.
 

• *در سال 95 باز هم شاهد این قبیل سکوت‌های طولانی از شما خواهیم بود؟

امیدوارم در سال جدید حرفم حرف سکوت نباشد و بتوانم با موسیقی و شعر حرف‌های خوبی برای مردم عزیزم داشته باشم. مردمی با احساس که شایسته ی زیباترین حرفها و آواها هستند.
 

• *شایعه ممنوع‌الکاری شما صحت داشت؟

خیر، همانطور که عرض کردم درگیر تولید آثارم بودم و برنامه‌ریزی برای کنسرتهای ویژه ی سال جدید دشوار و وقت گیر بود.
 

• *از تک قطعات جدید  و اثری که هم اکنون آن را منتشر کرده‌اید برای ما بگویید.

«از دست رفته» ترانه عاشقانه‌ای از ساخته‌های خودم با تنظيم دوست خوبم  پدرام آزاد و نوازندگی گيتار فيروز ويسانلو، ويولن  پيام طونى و كمانچه عليرضا دريايى است. مراحل ضبط آن در استوديو پاپ به اتمام رسید و آماده پخش شد. با پدرام آزاد در قطعه «زن» که نامزد بهترین قطعه سال در جشن سالانه «موسیقی ما» بود نیز همکاری داشتم. امیدوارم از شنیدن «از دست رفته» لذت ببرید.
 

• *و کلام آخر؟

پخش و رسانه سکوی پرش آثار یک هنرمند است. باید فرصت عادلانه دیده شدن به همه آثار داد. مردم قدرت تشخیص خوبی دارند و با حمایت جانبدارانه از برخی آثار به حق انتخاب مردم و در نهایت به موسیقی کشور بی احترامی خواهد شد. مسئولیت رسانه‌های موسیقی در این زمینه کم نیست. امیدوارم که در آینده شاهد تداوم اتفاقات خوب در موسیقی باشیم. 

قطعه «از دست رفته» با صدای «کامران رسول زاده» را برای اولین بار از اینجا بشنوید و دانلود کنید.