موسیقی ما - قطعۀ «فانتزی برای تنبک و ارکسترایرانی» اثر «علی پژوهشگر» و «مهرداد اعرابی» در پنج قسمت به گونه‌ای طراحی و آهنگسازی شده که قابلیت‌های تنبک به عنوان یکی از اصیل‌ترین و شاخص‌ترین سازهای موسقی ایرانی را یاد آوری کند و علاوه بر آن تقدیری از اساتید تنبک نوازی و لذت تماشای رقص انگشتان بر روی پوست را به نمایش بگذارد.
 
خالقانِ این اثر معتقدند: «در تاریخ موسیقی ایران اساتید بزرگی همچون حسین تهرانی، امیر ناصر افتتاح، حسین همدانیان، محمد اسماعیلی، جهانگیر ملک، ناصر فرهنگ‌فر، بهمن رجبی، مرتضی اعیان و... زحمات بسیار کشیدند تا تنبک از یک ساز درجۀ دوم در موسیقی به تک‌نوازی قابل تبدیل شود. به قول استاد «روح‌الله خالقی» در کتاب سرگذشتِ موسیقی ایران، در دهۀ بیست شمسی وقتی آهنگساز روس «لئون کنی پر» نوازندگی اساتید موسیقی ایران حبیب سماعی، ابوالحسن صبا و حسین تهرانی را می‌بیند در پاسخ به این سوال که کدام ساز ایرانی نظر شما رو جلب کرده، می گوید تنبک کامل ترین ساز ضربی هست که در طول عمرم دیده‌ام؛ همچنین در این سال‌ها، صنعت ساخت و ساز تنبک هم به اوج رسیده و سازهایی با قابلیت‌های متفاوت تولید شده است و به همین خاطر ده‌ها شیوه آموزشی و هزاران نفر با عشق، هنر آموز و هنرجوی تنبک شدند؛ ولی به‌نظر می‌رسد روند تنبک‌نوازی سال‌های اخیر به گونه‌ای بوده که این ساز ریتمیک موسیقی ایرانی جایگاه خودش رو در نظر آهنگسازان در حال از دست دادن است و اکثر نوازندگان تنبک مجبور به گرایش و استفاده از سازهایی نظیر کاخن، جیمبی، کوزه، و سازهای غربی و شرقی و حتی ابداعی و نو ظهور شده‌اند که البته امکان رنگ آمیزی بیشتری در ارکستر به آهنگساز و نوازنده می‌دهند؛ ولی حضورشان ضربه‌ای به هنر تنبک نوازی ایران با آن قابلیت های منحصربه فردش محسوب می‌شود.»
 
فانتزی برای تنبک و گروه سازهای ایرانی
اهنگسازی علی پژوهشگر
تکنواز تنبک مهرداد اعرابی