با حضور و سخنرانی چهره های مطرح عرصه شعر و ترانه
آخرین محفل اتفاق ترانه در سال 95 برگزار شد
موسیقی ما - آخرین محفل «اتفاق ترانه» سال 95، هفتم اسفندماه با شعرخوانی شاعران جوان كشور برگزار شد. در این مراسم شاعرانی همچون افسانه غیاثوند، زهرا علیزاده، علیرضا رمزی، احمد كرباسی، تیما اسدی، سارا فریومد، اكبر یوسفی، علی كیا، خانم فراهانی، سعید سكاكی، محمدحسن جمشیدی، مصطفی فغانی و خانم گرجی به شعرخوانی پرداختند.
ابراهیم اسماعیلی اراضی در این برنامه با پیگیری مباحث گفته شده در برنامههای قبل با بیان این موضوع كه در گذشته تصنیف و ترانههای محلی مجالی بود تا مردم دغدغههای روزانهشان را در این آثار بیان كنند، اظهار كرد: تفاوتهایی بین شعر و ترانه به جهت اجتناب از سهل انگاری نسبت به آن وجود داشته كه بیانگر اهمیت تصنیف در دوران خود به ویژه قاجار بوده است.
اسماعیلی اراضی در همین زمینه ادامه داد: در روزگاری كه موسیقی ما شكل علمیتری داشته در مورد تصنیف در تاریخ نوشته میشود كه این كم ارزشترین شكل تصنیف است.
وی افزود: وقتی به دوران قاجار میرسیم اتفاقی كه رقم میخورد این است كه تصانیف فراگیرتر میشوند و اگر بخواهیم سه عنصر مهم در این وقایع را بیان كنیم باید بگویم كه یكی مردم بودن كه معمولا با رخدادهای روز همراه بوده و متناسب با آن رخدادها بر الحان ثابت تصانیف كلام مینهادند و تصنیف را پیش میبردند.
در بخش دیگر این برنامه دكتر عبدالحمید ضیایی شاعر، نویسنده و پژوهشگر در باب «فلسفه زیباشناسی شعر» و بیان اندیشه بزرگان نسبت به خودشناسی در فلسفه پرداخت و اشاره كرد: خودشناسی در فلسفه موضوعی است كه در آن تقریباً هیچ نمیدانیم. در فلسفه به خصوص در زمان سقراط این مسئله بیان شده كه در آن وقتی میگوییم خودشناسی منظورمان شناخت چه هست؟ و دقیقاً به چه چیزی ما اشاره داریم؟ كدام بُعد از وجود ما خودِ ماست كه ما آن را باید بشناسیم.
دكتر ضیایی به خودشناسی و ساحتهای وجودی انسان از منظر عارفان پرداخت و گفت: عارفان معتقدند كه بدن ما اصلاً خودِ ما نیست بلكه بدن ما مركبی است كه اهمیت چندانی ندارد و در مورد ذهن هم همین دیدگاه را داشتند و معتقد بودند كه ذهن ما مجموعه ای از آگاهیهای ما است و موجب دوری ما از معبود الهی خواد شد. اما هیچ كدام از عرفا در مورد ساحت روح هیچ توضیح دندانگیری ندادند. یعنی در خصوص اینكه وقتی ما به ساحت روح میرسیم كه اعتقاد دارند كه در آن دیگر من وجود ندارد منظور دقیقا چیست؟
دكتر ضیایی افزود: وقتی میگوییم خودشناسی حداقل چهار یا پنج مورد را می توانیم به آن اشاره كنیم كه اگر به آنها دقت شود احتمالا می توانیم به خودشناسی برسیم.
ضیایی در پایان گفت: اولین نكته این است كه باید ببینیم كه در خودشناسیِ آرمانی در ذهن ما هست، چیست و بزرگ ترین آرمان آن چیزی است كه حاضر نیستیم هیچ چیزی را به پای آن فدا كنیم؛ یعنی اگر به بگویند شما فقط بیست و چهار ساعت از تمام زندگی شما باقی مانده و در حال مرگ هستید و تنها یك كار را میتوانید انجام دهید به آن كار بپردازیم و برای این كار باید بزگ ترین آرمان خود را بشناسیم.
این مراسم با اجرای موسیقی توسط محمد حشمتی با همراهی عود مهدی كلیایی به مناسبت شهادت حضرت زهرا (س) با استفاده از اشعار آیت الله كمپانی برای حضار به پایان رسید كه با استقبال بسیار خوب آن ها روبهرو شد.
نوزدهمین محفل شعر و موسیقی «اتفاق ترانه» به همت مركز موسیقی و موسسه فرهنگی هنری سپهر سوره هنر (مركز محافل و جشنواره ها حوزه هنری)، شنبه هفتم اسفندماه ساعت 17 در تماشاخانه مهر حوزه هنری واقع در خیابان سمیه نرسیده به حافظ برگزار شد.
اجرای این مراسم، همچون ماههای گذشته، بر عهده علیرضا بدیع، شاعر، ترانه سرا و مجری تلویزیون بود.
ابراهیم اسماعیلی اراضی در این برنامه با پیگیری مباحث گفته شده در برنامههای قبل با بیان این موضوع كه در گذشته تصنیف و ترانههای محلی مجالی بود تا مردم دغدغههای روزانهشان را در این آثار بیان كنند، اظهار كرد: تفاوتهایی بین شعر و ترانه به جهت اجتناب از سهل انگاری نسبت به آن وجود داشته كه بیانگر اهمیت تصنیف در دوران خود به ویژه قاجار بوده است.
اسماعیلی اراضی در همین زمینه ادامه داد: در روزگاری كه موسیقی ما شكل علمیتری داشته در مورد تصنیف در تاریخ نوشته میشود كه این كم ارزشترین شكل تصنیف است.
وی افزود: وقتی به دوران قاجار میرسیم اتفاقی كه رقم میخورد این است كه تصانیف فراگیرتر میشوند و اگر بخواهیم سه عنصر مهم در این وقایع را بیان كنیم باید بگویم كه یكی مردم بودن كه معمولا با رخدادهای روز همراه بوده و متناسب با آن رخدادها بر الحان ثابت تصانیف كلام مینهادند و تصنیف را پیش میبردند.
در بخش دیگر این برنامه دكتر عبدالحمید ضیایی شاعر، نویسنده و پژوهشگر در باب «فلسفه زیباشناسی شعر» و بیان اندیشه بزرگان نسبت به خودشناسی در فلسفه پرداخت و اشاره كرد: خودشناسی در فلسفه موضوعی است كه در آن تقریباً هیچ نمیدانیم. در فلسفه به خصوص در زمان سقراط این مسئله بیان شده كه در آن وقتی میگوییم خودشناسی منظورمان شناخت چه هست؟ و دقیقاً به چه چیزی ما اشاره داریم؟ كدام بُعد از وجود ما خودِ ماست كه ما آن را باید بشناسیم.
دكتر ضیایی به خودشناسی و ساحتهای وجودی انسان از منظر عارفان پرداخت و گفت: عارفان معتقدند كه بدن ما اصلاً خودِ ما نیست بلكه بدن ما مركبی است كه اهمیت چندانی ندارد و در مورد ذهن هم همین دیدگاه را داشتند و معتقد بودند كه ذهن ما مجموعه ای از آگاهیهای ما است و موجب دوری ما از معبود الهی خواد شد. اما هیچ كدام از عرفا در مورد ساحت روح هیچ توضیح دندانگیری ندادند. یعنی در خصوص اینكه وقتی ما به ساحت روح میرسیم كه اعتقاد دارند كه در آن دیگر من وجود ندارد منظور دقیقا چیست؟
دكتر ضیایی افزود: وقتی میگوییم خودشناسی حداقل چهار یا پنج مورد را می توانیم به آن اشاره كنیم كه اگر به آنها دقت شود احتمالا می توانیم به خودشناسی برسیم.
ضیایی در پایان گفت: اولین نكته این است كه باید ببینیم كه در خودشناسیِ آرمانی در ذهن ما هست، چیست و بزرگ ترین آرمان آن چیزی است كه حاضر نیستیم هیچ چیزی را به پای آن فدا كنیم؛ یعنی اگر به بگویند شما فقط بیست و چهار ساعت از تمام زندگی شما باقی مانده و در حال مرگ هستید و تنها یك كار را میتوانید انجام دهید به آن كار بپردازیم و برای این كار باید بزگ ترین آرمان خود را بشناسیم.
این مراسم با اجرای موسیقی توسط محمد حشمتی با همراهی عود مهدی كلیایی به مناسبت شهادت حضرت زهرا (س) با استفاده از اشعار آیت الله كمپانی برای حضار به پایان رسید كه با استقبال بسیار خوب آن ها روبهرو شد.
نوزدهمین محفل شعر و موسیقی «اتفاق ترانه» به همت مركز موسیقی و موسسه فرهنگی هنری سپهر سوره هنر (مركز محافل و جشنواره ها حوزه هنری)، شنبه هفتم اسفندماه ساعت 17 در تماشاخانه مهر حوزه هنری واقع در خیابان سمیه نرسیده به حافظ برگزار شد.
اجرای این مراسم، همچون ماههای گذشته، بر عهده علیرضا بدیع، شاعر، ترانه سرا و مجری تلویزیون بود.
منبع:
حوزه هنری
تاریخ انتشار : سه شنبه 10 اسفند 1395 - 16:29
افزودن یک دیدگاه جدید