موسیقی ما - شیوه‌ی نوازندگی «نی جفتی» قنبر راستگو معروف به «خالو قنبر» به ‌منظور صیانت از شیوه نوازندگی این نوازنده‌ی برجسته در فهرست آثار ملی ناملموس کشور ثبت شد
.
«قنبر راستگو» در گفت‌وگوی کوتاهی با «موسیقی ما» می‌گوید که از این اتفاق حوشحال است؛ اما توضیح می‌دهد که در این سال‌ها برای دل خودش ساز زده است:‌ «ساز می‌زنم، شربه می‌خوانم و زندگی‌ام را به سختی می‌گذرانم. این ساز را از دایی‌ام یاد گرفتم و حالا 50 سال است که نی جفتی می‌زنم. همه‌ی زندگی من در همین سختی گذشت. کارگردی می‌‌کردم و آن سال‌ها گاه و بی‌گاهی جایی هم ساز می‌زدم؛ اما خیلی وقت بود که نمی‌شد ساز زد تا دوباره شروع به کار کردم. در این سال‌ها هم چند جایی دعوتم کردند. در تهران و چند کشور اروپایی و اینها. سعی هم کردم این ساز را تا جایی که می‌توانم به شاگردانم یاد دهم؛ حالا اینکه بتوانند از عهده‌ی کار برآیند یا نه را نمی‌دانم. باید به داد این موسیقی رسید؛ همه‌ی گوشه‌هایش دارد فراموش می‌شود.»

«قنبر راستگو»، معروف به خالو قنبر از برجسته ‌ترین نوازندگان موسیقی جنوب ایران است، او از 12 سالگی نوازندگی را آغاز کرد و در سن 22 سالگی ضمن آشنایی با نهادهای فرهنگی شهرستان محل اقامت خود به کارهای هنری‌ ادامه داد.این پیشکسوت موسیقی نواحی در پشت صحنه تئاتر ساز جفتی می ‌زد و خوانندگی می‌کرد، نخستین تئاتری که راستگو در آن همکاری داشته، 'پتوروک' با موضوع زار بوده است که این تئاتر را در میناب، سیرجان، کرمان، تهران و بندرعباس اجرا کرده‌اند. او حدود پنج سال در گروه موسیقی علی‌خان حبیب‌زاده به نوازندگی ساز جفتی و سازهای کوبه‌ای و البته ترانه‌سرایی مشغول بود
.
راستگو  بعد از پایان جنگ گروهی به نام کالنگ تشکیل می‌دهد و در آن هنرمندانی چون احمد عبدالهی نوازنده کسر، سلیمان اسلامی نوازنده پی‌په، عبدالعلی جمالی نوازنده دهل و جعفر روزبازار نوازنده عود همکاری می‌کردند که وظیفه راستگو در این گروه خوانندگی و نوازندگی جفتی بود