موسیقی ما - «امیرعباس گلاب» پس از ده سال فعالیت حرفه‌ای در موسیقی طی روزهای نهم و دهم مرداد روی صحنه رفت و یکی دیگر از کنسرت اولی‌های سال 96 شد. اجرای این خواننده طی چهار سانس و به همت شرکت «اکسیر نوین» به مدیریت «محمدرضا خانزاده» برگزار شد. گلاب این کنسرت را با تک‌آهنگ‌های پرطرفدارش روی صحنه برد. تک‌آهنگ‌هایی که غالباً فضای ریتمیک و شاد ندارند و به گفته امیرعباس روایت غم و استرس ده ساله‌اش است. اما او با همین کارها هم موفق به جذب مخاطب شده و اکنون وارد مرحله تأثیرگذاری از خوانندگی‌اش شده است.
 
در ابتدای برنامه آرین قیطاسی با ساکسوفون و بهرنگ معتمدی با ویلنسل الکترونیک خود به جلوی صحنه آمدند و اینتروی آهنگ اول را نواختند. چهارمین سانس از اجراهای امیرعباس گلاب با اجرای قطعه «تو از کجا پیدات شد» آغاز شد. تنظیم جدید این کار فضای ریتمیکی داشت که با تکنوازی آرین قیطاسی و انرژی خوب امیرعباس، برنامه با فضای خوبی آغاز شد. این خواننده سپس گفت: «دیدید بالاخره آمدم؟! شاید امشب برای شما عزیزان شبی باشد که بگویید به کنسرت امیرعباس آمدیم و خوب یا بد بود. اما امشب برای من بزرگترین شب زندگی‌ام است و بودن در کنار شما عزیزان برای من از همه چیز قشنگ‌تر است. من ده سال بدون آرامش خوابیدم و در این ده سال هر شب استرس رسیدن به این مقطع را داشتم. اما همه شما حداقل یک‌بار با صدای من به آرامش رسیدید. تمام تلاشم را کردم که یک نفر را به آرزویش برسانم و اگر لحظه‌ای با یکی از قطعات من خاطره داشتید برای مادرم دست بزنید.»
 
قطعه بعدی «دنیا رو تکون میدم» بود که این کار هم با حضور نوازنده پرکاشن در جلوی صحنه همراه شد و امیرعباس در هنگام اجرای مصرع «از رو قله دست تکون میدم» اکت‌های جالبی داشت و می‌شد این کار را به نوعی روایتی از داستان زندگی خودش دانست. او در ادامه از زحمات شرکت اکسیرنوین و مدیر این مجموعه و مدیران شرکت «آراد» قدردانی کرد و گفت:«از برادر بزرگترم محمدرضا خانزاده تشکر می‌کنم که با صحبت‌هایش به من آرامش می‌داد و حضورم روی این صحنه را مدیون او هستم. همچنین از زحمات دو برادر خوبم «میلاد ماهان» و «سعید سال‌افزون» مدیران شرکت آراد تشکر می‌کنم که آشنایی با آنها اتفاق خوبی بود و از راهنمایی‌های آنها استفاده کردم و مدیریت برنامه‌های من را بر عهده دارند.»
 
اما کنسرت امیرعباس گلاب را می‌شد به دو بخش اصلی تقسیم کرد. یکی قطعات اسلو یا کارهایی که در آنها تلاش شده بود فضایی نزدیک به راک داشته باشند و دیگری قطعاتی که یا ریتمیک بودند یا تنظیم جدیدشان فضایی پرانرژی داشت. با وجود اینکه او در کل کنسرت تلاش می‌کرد با انرژی بخواند، اما به نظر می‌رسید که در کارهایی که تنظیم آرام‌تر داشتند خود واقعی‌اش است و راحت‌تر کارها را می‌خواند. این موضوع را می‌شد از اکت‌ها و تحریرهایش در کارهایی نظیر دیوونه و ازدواج متوجه شد. البته یکی دیگر از بخش‌های این برنامه اجرای مدلی از چند آهنگ این خواننده بود که تنظیم آن اثری از مهیار رضوان بود.
 
او سپس تهیه‌کننده آلبومش «مهیار ضمیری» را معرفی کرد و پیش از اجرای قطعه «دلخوشی» از خواهرزاده‌اش «رادین» دعوت کرد و پس از تشویق‌های حاضرین خطاب به او گفت:«دایی جان همه این آدم‌ها اعضای خانواده ما هستند و من ده سال برای دیدنشان منتظر بودم.» البته رضا تاجبخش نوازنده مهمان ساز پیانو در این آهنگ بود.
 
اما طی سال‌های اخیر امیرعباس گلاب در اغلب آثارش یک زوج هنری داشته است. امین قباد چهره‌ای بوده که آهنگسازی بسیاری از کارهای این خواننده را انجام داده و با این توضیحات به حاضرین معرفی شد:«با احترامی که برای همه قائل هستم، آهنگساز روی دست او ندیدم و کارهای زیادی را خوانده‌ام که مدیون او هستم. امیدوارم هرچه سریعتر او را روی صحنه ببینم.»

در اواسط برنامه این خواننده برای معرفی سیامک عباسی که قطعه «دلفریب» را با همصدایی هم خوانده‌اند گفت:«ما جسارت نکردیم در این کنسرت این قطعه را بخوانیم. اما از او قول می‌گیرم که در کنسرت‌های بعدی این کار را با هم بخوانیم.»
 
بخش پایانی کنسرت هم به اجرای چند قطعه پرطرفدار این خواننده از جمله «عشق تو» با تکنوازی «کیان دارات»، فقط برو، لعنت، بریم دریا و تیتراژ ستایش 2 اختصاص داشت. کارهایی که غالباً در سطح زیادی از این خواننده شنیده شده‌اند و همخوانی جالب حضار را به دنبال داشت. اما برگزاری اولین کنسرت امیرعباس گلاب و ورود او به عرصه رسمی موسیقی پاپ همانند خواننده‌های دیگری که وضعیت مشابه او را در این سال داشتند اتفاق خوبی بود. از او و چهره‌های دیگری که به تازگی مجوز فعالیت رسمی یا مجوز اولین کنسرت خود را اخذ کرده‌اند انتظاراتی وجود دارد. شاید مهمترین آنها این باشد که صرفاً یک موج نباشند و بتوانند روند مثبتی در بازار موسیقی پاپ داشته باشد. امیرعباس هم می‌تواند در اجراهای آینده صرفاً روی برگزاری یک کنسرت برای دیدار مخاطبانش متمرکز نشود. او می‌تواند در کنار تقویت اجرای صحنه‌ای و صحنه‌گردانی‌اش، به آزمون تجارب موسیقیایی متنوع نظیر برگزاری کنسرت با ارکستر بزرگ زهی توجه داشته باشد. اتفاقی که با توجه نوع صدا و خوب خواندن او می‌تواند برایش با بازخوردهای خوبی همراه شود و روند برگزاری اجراهایش را هم وارد چرخه تنوع کند.
 
مهیار رضوان، آرین قیطاسی، بهرنگ معتمدی، سعید شمس، فرزاد رضایی، میلاد جوزی، سهراب رمضان‌زاده، پیمان جوینده‌پور، امیر محمدی، عرفان پاشا و عرفان قوی‌قلب اعضای گروه امیرعباس گلاب در این برنامه بودند. فرزاد ماهان، پریسا سیر و گرشا قباد سایر مهمانان سانس چهارم اجرای این خواننده بودند.
 
اما معین راهبر یکی دیگر از مهمانان این کنسرت بود که درباره امیرعباس گلاب به خبرنگار «موسیقی ما» گفت:«شخص امیرعباس گلاب و شخصیتش و صدایش را دوست دارم و صدای او خاص و بی‌نظیر است. کنسرت و اجرایش و اعضای گروهش را بسیار دوست داشتم و مخصوصاً از اجرای قطعات ازدواج و دلخوشی بسیار لذت بردم. این کارها با تنظیم خودم بود و وقتی دیدم که مردم هم همخوانی می‌کنند حس خوبی داشتم. امیدوارم امیرعباس بیشتر از اینها بدرخشد و به حقش برسد چون او بسیار خوش قلب و مهربان است و شخصیت منحصر به فردی دارد. امیدوارم در آینده بیشتر شاهد اجراهایش در تهران و شهرستانها باشیم.»