موسیقی ما – فرشاد رمضانی، خواننده و سرپرست گروه «دگردیس»، از آلبوم جدید و همچنین آغاز به کار دوباره این گروه خبر داد.
 
رمضانی حدود هفده سال پیش پروژه «دگردیس» را شکل داد و با سال‌ها صبر توانست آلبوم «شیدایی درونی 1و2» را منتشر کند؛ آلبومی که بخشی از آن را کاوه یغمایی و بخش دیگرش را بصیر فقیه‌نصیری  ساخته و تنظیم کرده است.
 
این روزها فرشاد رمضانی با دور هم جمع کردن هنرمندانی چون بصیر فقیه‌نصیری (نوازنده پیانو و کیبورد و رهبر ارکستر)، فرشاد رضایی (نوازنده گیتارباس)، سهیل فقیه‌نصیری (نوازنده گیتار الکتریک)، سعید جامع (درامر)، مازیاررشتی‌پور(نوازنده گیتار الکتریک)، سیاوش امامی (نوازنده سینی‌سایزر و طراح جلوه‌های صوتی) و مجید علیزاده به عنوان نوازنده هاموند، پروژه «دگردیس» را از سر گرفته و تمرین‌هایشان را برای برگزاری کنسرت، در استودیو دژآهنگ به مدیریت مهرداد بلوچیان آغاز کرده‌اند.
 
این خواننده در این‌باره به «موسیقی ما» می‌گوید: «سال گذشته فراخوانی برای پیدا کردن نوازنده گیتار الکتریک و هاموند منتشر کردم. در دقیقه نود درامر گروه به دلیل مشغولیاتی که داشت اعلام انصراف کرد و به دلیل اینکه من هم دنبال کسانی بودم که الویت اولشان دگردیس باشد، به آن فراخوان نوازنده درامز هم اضافه کردم. در حال حاضر هم گروه جمع شده است. البته فراخوان به آن شکلی که می‌خواستم اتفاق نیفتاد و تصميم گرفتم گزینش را با مشورت کیان حجازی (مدیربرنامه‌ ام) و فرشاد پاسدار(مدیر فنی) انجام دهم.»
 
فرشاد رمضانی، اولین و البته تنها کنسرت آلبوم «شیدایی درون» را سال 94 در جشنواره موسیقی فجر برگزار کرد. اما بعد از آن گروه تقریباً منحل شد و شرایط برگزاری کنسرت وجود نداشت. این نوازنده گیتارباس درباره این‌که در این دو سال مشغول چه فعالیتی بوده می‌گوید: «این مدت در مرحله پیش تولید آلبوم جدیدم بودم. چون خط مشی دگردیس (همانطور که از نامش پیداست) دائماً در حال تغییر است، هنوز نمی‌دانم آلبوم در چه سبک و سیاقی خواهد بود؛ کمااینکه تمایل هم ندارم با مشخص کردن یک سبک خاص، آلبوم را محدود کنم. این روزها اکثراً با یک فرمول خاص آلبوم‌ها را تولید می‌کنند اما من از این چهارچوب‌ها که باعث تکرار مکررات می‌شود، پرهیز می‌کنم و می‌گذارم کار در دل خودش شکوفا شود و رشد کند. در حال حاضر هم بخش تهیه و تولید توسط گروه هنری ترنج به مدیریت کیان حجازی و فرشاد پاسدارو تهیه‌کنندگی مجید علیزاده انجام می‌شود و می‌خواهیم اواخر پاییز در برج آزادی روی صحنه برویم.»
 
او درباره این‌که آیا اشعار و ترانه‌های آلبوم جدید هم دچار دگردیسی خواهند شد یا نه می‌گوید: «صدرصد. من اصولاً بیشتر به سمت شعر گرایش دارم و اگر قرار باشد از ترانه‌ای استفاده کنم، ترانه‌هایی هستند که از شعار دادن و خاطره تعریف کردن و عشقهای منتهی به خیانت که موضوع اصلی ترانه‌های رایج طی چند سال گذشته شده، پرهیز می‌کنم. در واقع سعی می‌کنم ترانه‌ها عمق و لایه‌های متعددی داشته باشند تا شنونده را درگیر خود کنند. می‌خواهم به یک تعریف فلسفی برسم وسپس بر اساس آن شروع به انتخاب ترانه‌ها و اشعار آلبوم کنم. من زیاد اهل شعر کلاسیک نیستم چون محدودیت‌هایی را برای آهنگساز به وجود می‌آورد که باعث بسته شدن دست آهنگساز می‌شود. معمولاً سعی می‌کنم از اشعار و ترانه‌هایی که باعث به وجود آوردن ملودی متقارن می‌شوند، پرهیز کنم تا در دام تکرار مکررات نیفتم برای همین هم معمولاً از ترانه پرهیز می‌کنم؛ مگر ترانه‌ای مثل «خاکستر نما» یا «بانوی برفی» که در دل خود آزادی دارند و آهنگساز می‌تواند در آنها قدرت خود را به نمایش بگذارد. البته کار روی شعر نو سخت‌تر است اما از نظر من کار ارزشمندتری است. من هم همیشه تلاش کرده‌ام به گوش مخاطبم احترام بگذارم و اگر آنها از «دگردیس» توقع شنیدن اتفاق متفاوتی را دارند، آن خوراک را برایشان مهیا کنم.»