موسیقی ما - رامین صدیقی تهیه‌کننده و مدیر نشر موسیقی «هرمس»، در چهارمین جشن سالانه موسیقی ما موفق به دریافت تندیس بهترین کنسرت‌گذار در سال 95 شد. او که در هر دو بخش بهترین ناشر و بهترین کنسرت‌گذار کاندید دریافت جایزه بود، به انتخاب ناشران و تهیه کننده‌های موسیقی توانست این عنوان را به دست آورد.
 
صدیقی که سال‌هاست با انتشاراتش نقش مهمی در معرفی آثاری داشته که شاید انتشار آنان از نظر اقتصادی توجیه چندانی نداشته، سال گذشته فارغ از کنسرت‌هایی که خارج از ایران برگزار کرد، اجراهایی نظیر کوارتت کاسته، دوئت نقش، جیووانی گوئیدی، بازار بلو، دونوازی فرانسوا کوتوریه و آنیا لخنر و... را هم در ایران روی صحنه برد که همگی چند ویژگی مهم (که مختص برنامه‌های نشر هرمس است) داشتند؛ ویژگی‌هایی نظیر کیفیت بالای خدمات به مخاطبان، عدم تأخیر در شروع برنامه‌ها که نشانه احترام به مخاطب و هنرمند است، کیفیت مطلوب صدا و بلیت‌فروشی، نوآوری برای اجرای هنرمندان غیرایرانی در ایران که توانسته مخاطبان را راضی نگه دارد و همچنین موضوع مهم برگزاری کنسرت‌ها طی یک سانس در روز که شاید در نگاه اول به نظر بیاید به دلیل کمبود مخاطب این اتفاق می‌افتد در صورتی‌که این موضوع یک استاندارد جهانی است و اگر در ایران کنسرت‌ها بیشتر از یک سانس در روز برگزار می‌شود، به دلیل ظرفیت کم سالن‌ها هستند؛ اتفاقی که باعث می‌شود هنرمند نتواند کیفیت مطلوب اولیه را به مخاطبی که برای آن برنامه هزینه کرده، ارائه کند.
 
با نگاه به این ویژگی‌ها می‌توان تا حدودی متوجه این موضوع شد که انتخاب مجمع صنفی ناشران و تهیه‌کنندگان آثار شنیداری برای بهترین کنسرت‌گذار، صرفاً کمیت نبوده و کیفیت برایشان اهمیت بیشتری داشته است.
 
رامین صدیقی که در سومین جشن سالانه موسیقی ما هم توانست تندیس بهترین کنسرت‌گذار را از آن خود کند، درباره چهارمین جشن سالانه موسیقی ما می‌گوید: «جشن موسیقی ما مثل سال‌های پیش، روند برگزاری خوبی داشت. رویدادی که توسط بخش خصوصی برگزار می‌شود و بعد از چهار دوره توانسته تبدیل به محفلی برای هنرمندان شود تا هر سال منتظر نتایج آن باشند.»
 
او با اعلام این موضوع که بخش‌های خوب و تأثیرگذار این جشن را همه می‌دانند و همین که این برنامه هر سال برگزار می‌شود اتفاق بسیار مهمی است، با ارائه پیشنهاداتی می‌گوید: «معمولاً روند برگزاری، روند خوبی بوده است اما به نظر من کنداکتور برنامه، می‌تواند جذاب‌تر از این باشد؛ چراکه این کنداکتور باعث شده جشن خیلی زود دو پاره شود و مردم کم‌کم متفرق شوند. به نظرم ترتیبِ دادن جوایز هم در این زمینه اهمیت زیادی دارد. وقتی جوایزی که به موسیقی پاپ نزدیک‌تر است، پشت سر هم قرار می‌گیرند، در واقع کار یک بخش از مهمانان انجام می‌شود و دیگر انگیزه‌ای برای ماندن ندارند که با یک کنداکتور جذاب می‌توان درصد زیادی از آنها را همچنان در سالن نگه داشت.»
 
مدیر شرکت نشر موسیقی هرمس، شیوه و آرایشِ دادن جوایز و دور شدن آن از حالت نرمالی که در تمام جشن‌های دولتی و غیردولتی انجام می‌شود را راه حلی دیگری برای جذابیت برنامه می‌داند و می‌گوید: «به نظر من باید بخش اهدای جوایز ریتم تندتری داشته باشد و به جای آن بخش‌های جانبی برنامه از جمله اجراهای زنده و پخش مستند و برنامه‌هایی از این قبیل در کنداکتور بیشتر شود. مثل همان کلیپی که برای درگذشتگان پخش شد که نشانه اهمیت دادن به این هنرمندان است و آدم از دیدن آن لذت می‌برد.»
 
صدیقی با بیان این‌که نظر مردم و کارشناسان حجت است می‌گوید: «در بین انتخاب‌ها بودند کسانی که طبق سلیقه خودم احساس می‌کردم افراد دیگری می‌توانستند جایزه بگیرند که یک نظر کاملاً شخصی است اما کسی که جایزه را گرفته لیاقت اکثریت آرا را داشته، پس جایزه‌اش مبارکش باشد. خوب است که هم به آرای مردم و هم به آرای کارشناس‌ها احترام بگذاریم و آن را بپذیریم.»
 
او با بیان این‌که تجلیل از کیهان کلهر اتفاق بسیار مهمی در چهارمین جشن سالانه موسیقی ما بود، آن را یکی از نقاط اوج برنامه برشمارد: «کیهان کلهر، هم بین مردم محبویت دارد و هم در بین کارشناسان و اهل فن ولی هیچ‌وقت در جایی به صورت رسمی از او تقدیر نشده بود. به هر حال او یکی از مهمترین سفرای موسیقی ما است و چنین تجلیلی از او یکی از ملزومات بود.»

اما یکی از انتقادات این ناشر به کار بردن واژه‌های دقیق‌تر برای عناوین است از جمله کنسرت‌گذار که می‌تواند به برگزارکننده رویدادهای زنده یا کلمه معقول دیگری تغییر پیدا کند. او همچنین با اشاره به این موضوع که در بخش جوایز باید به افرادی که برای گرفتن جایزه روی سن می‌آیند دقت بیشتری کرد می‌گوید: «فکر می‌کنم ما که در این کار جدی هستیم، باید ادبیات جدی موسیقی را هم به درستی رعایت کنیم و در دام ادبیاتی که در بازار استفاده می‌شود نیفتیم که البته با اضافه کردن شاخه‌های عناوین جوایز این داستان حل نمی‌شود، بلکه باید صراحت داشته باشیم و بحث تألیف را جدی بگیریم. برای مثال وقتی یک اثر به عنوان بهترین آلبوم برگزیده می‌شود، باید تهیه‌کننده آن اثر روی سن بیاید و وقتی بهترین خواننده انتخاب می‌شود طبیعتاً خواننده آن اثر و وقتی هم به عنوان بهترین اثر شناخته می‌شود، آهنگساز آن باید جایزه را دریافت کند. به نظرم نباید در دام داستان خواننده سالاری که همیشه علیه آن حرف می‌زنیم، افتاد. البته بخشی از آن هم برای جذاب کردن برنامه است که باعث می‌شود مثلاً همایون شجریان چندین بار روی صحنه بیاید ولی اگر قرار است به محتوای کار دقت شود، بهتر است شیوه دیگری را در پیش گرفت.»
 
رامین صدیقی در پایان هم می‌گوید: «به تمام عوامل سایت موسیقی ما برای برگزاری چنین برنامه سالانه‌ای خسته نباشید می‌گویم چراکه با تمام مشکلات و مصائب برگزار کردن یک رویداد زنده آشنایی دارم و همین‌که هر سال از پس این کار برمی‌آیید و برای ادامه انگیزه دارید، اتفاق بسیار با ارزشی است.»