موسیقی ما – «این روزها حالِ جسمانی پدر خوب است؛ اما خب هر کسی در این مدتِ طولانی در بیمارستان بماند، از لحاظ روحی آسیب می‌بیند. بیمارستان یک جورهایی مثلِ زندان است؛ اما به شکلی دیگر. شما نمی‌توانید بیرون بروید، نمی‌توانید هر ساعتی که دوست دارید، غذا بخورید، نمی‌توانید حتی هر زمان که دلتان می‌خواهد بخوابید و خب این اتفاقِ خوبی نیست.»

اینها را «نادر مشایخی» - آهنگساز و فرزندِ استاد جمشید مشایخی- درباره‌ی حال و روزهای این روزِ پدر می‌گوید؛ استادِ بازیگری که نقش‌آفرینِ بسیاری از نقش‌های ماندگارِ سینمای ایران است و حالا چند وقتی است که در بیمارستان بستری است؛ فرزندِ آهنگسازش اما با همان ادبیاتِ خاصِ خودش از این روزهای پدر می‌گوید: «قبول کنید که این مدت طولانی در بستر بیماری حال‌گیری است دیگر.»

او می‌گوید: «پزشکان از وضعیتِ جسمی پدر رضایت دارند و می‌گویند که او مراحلِ بهبود را به خوبی طی می‌کند؛ اما زمانی مشخص را برای ترخیصِ او از بیمارستان نمی‌دهند؛ درست است که حضورِ او در بیمارستان خیلی خوشایند نیست؛ اما مهم‌تر از هر چیز سلامتی اوست و بنابراین نه ما و نه ایشان اصرارِ زیادی برای اینکه زودتر از بیمارستان مرخص شوند، نداریم. ما می‌خواهیم سلامت از بیمارستان مرخص شوند.»

«نادر مشایخی» اما در واکنش به حاشیه‌هایی که این روزها در فضای مجازی رخ داده و انتشارِ عکسی که منجر به اعتراضِ برادرش – سام- شده است، نیز می‌گوید: «این عیادت‌ها همیشه برای پدر دل‌پذیر است و خوشحال می‌شود؛ من خودم شاهدِ بهبودِ روحیه‌ی ایشان زمانی که دیگران به عیادتش می‌آیند، می‌شوم. اصولا پدر همیشه آدمِ مهمان‌نوازی بوده است؛ خب روزانه چندین نفر برای دیدارِ با او به بیمارستان می‌آیند و گاهی هم از این حاشیه‌ها رخ می‌دهد که گریزی از آن نیست؛ ما همیشه از دیدنِ همکارانِ پدر و حتی مردمِ عزیزی که برای ملاقاتِ او می‌آیند، خوشحال می‌شویم؛ اما ممکن است پدر خودشان از انتشارِ این عکس‌ها رضایت نداشته باشد؛ «جمشید مشایخی» همیشه به ظاهرِ‌ خود اهمیتِ بسیار زیادی می‌دادند و برایش مهم بود که همیشه آراسته باشد و خب وقتی آدم در این مدت طولانی بیمارستان است، روی ظاهر و آراستگی‌اش تاثیر می‌گذارد؛ نمی‌دانم اما من اگر جای آن دوستان بودم، این عکس‌ها را منتشر نمی‌کردم.»

او اما تاکید می‌کند که این به معنای آن نیست که استادِ‌ بازیگری از حضورِ مهمانان و عیادت‌کنندگان بر بالینش ناراحت می‌شود: «پدر همیشه از حضورِ مهمانان خوشحال می‌شده و در این روزها هم بیشتر؛ مثلِ هر کسی که درگیر بیماری است و زمانی که دیگران به عیادتش می‌آیند، احساس می‌کند که فراموش نشده است.»