خودم خواستم که تنها شم
خودم تصمیمم این بوده
نمی ترسم از این تصمیم
واسه دلتنگی هم زوده
 
می‌خوام رد شم از اسم تو
بدون شک و بی باید
که مرز بودن و رفتن
تحمل کردنه شاید
 
آدم باید یه جایی از
همه وابستگیش رد شه
شاید جایی به نفعش بود
که حتی با خودش بد شه
 
اسیر جزر و مد می‌شم
تو این دریای خشکیده
نه از حالم خبر داری
نه اشکامو کسی دیده
 
نمی‌شه شعله‌ی عشقو
بدون درد خاموش کرد
تحمل می‌شه کرد دردو
باید دردو فراموش کرد
 
می دونم بعد تو دیگه
کسی با من نمی‌مونه
دلیل این یه تصمیمو
کسی جز من نمی‌دونه