هر یه تار مو که کم شه از سرت یه روز از عمر جهان کم میشه
تو فرشته ای توی قرنی که توش داره قحطی آدم میشه
تکیه کن به باور زندگی فاتح مغرور این نبرد باش
ما فقط حرف می زنیم بعد هیچ تو خودت با خستگیت هم درد باش
ما تظاهر می کنیم تو درک کن ممکنه بدتر از اینا شیم
چشاتو ببند رویاتو بکش ما فقط آه میتونیم بکشیم
همه پروانه ها گرگ شدن تو همون پیله بمونی بد نیست
مثه مرداب شده این دریا چونکه اصلا فکر جذر و مد نیست
افتخار کن به خودت فرشته جان چونکه درد داشتن لیاقت می خواد
یوسفی که تو چاه افتادی تو عزیز می شی کمی طاقت می خواد
زندگی ما رو مثه سنگ کرده بت شدیم چی ما رو بی تاب میکنه
ازخودم خیلی می ترسم چونکه دل سنگ هم نگات آب میکنه
ما تظاهر می کنیم تو درک کن ممکنه بدتر از اینا شیم
چشاتو ببند رویاتو بکش ما فقط آه میتونیم بکشیم
همه پروانه ها گرگ شدن تو همون پیله بمونی بد نیست
مثه مرداب شده این دریا چونکه اصلا فکر جذر و مد نیست