گفتمش خواهم بمانی ، گفت معذورم بدان
گفتمش جان را برانی ؟ گفت مجبورم بدان

گفتمش آخر اسیرم ، گفت آزادی کنون
گفتمش بازآ زمانی ، گفت مهجورم بدان

گفتمش از باده‌ی عشقم چه داری در درون ؟
با دوصد افغان و زاری ، گفت مخمورم بدان

گفتمش آخر نصیبت چون شود ؟ گفت از چه روی ؟
گفتم از این روزه‌داری ، گفت منصورم بدان

گفتمش از یاد رویم چون بماند بر تو جای ؟
ای که بر روحم نگاری ! گفت منشورم بدان

گفتمش از رستگاران پس مزن دم با کسی
شد ز چشمش اشک جاری ، گفت مستورم بدان

گفتمش خواهم بمانی ، گفت معذورم بدان
گفتمش جان را برانی ؟ گفت مجبورم بدان

گفتمش آخر اسیرم ، گفت آزادی کنون
گفتمش بازآ زمانی ، گفت مهجورم بدان