آمدى در خانه ام ويرانه ام روشن كنى
خشكه زاران را بسوزانى دلم گلشن كنى
يك شبى بر سينه ى بيمار همدم گشته اى
باورم كى مى شود ديوانگى چون من كنى

داده ام دل را به جان و روح و دستت اى صنم
مست مستم از نگاه مست مستت اى صنم
مست مستم از نگاه مست مستت اى صنم

مى روم از شهر عشقت گر كه جايم نى دهى
هستى ام را مى دهم پى جوى هستت اى صنم
هستى ام را مى دهم پى جوى هستت اى صنم

چون بديدم ديده ات بيمار در بستر شدم
از تبت آتش گرفتم جمله خاكستر شدم
شبگهان پيمانه اى نوشيدم از چشمان تو
تا سحرگاهان به يادت ديده خونين تر شدم

آمدى در خانه ام ويرانه ام روشن كنى
خشكه زاران را بسوزانى دلم گلشن كنى
يك شبى بر سينه ى بيمار همدم گشته اى
باورم كى مى شود ديوانگى چون من كنى