باسلام به همه دوستان
به نظر من اصل مسئله ارکستر سمفونیک خیلی پیچیده و حاد نیست بلکه بیشتر مربوط میشه به 2 دیدگاه و طرز فکر در ایران و خارج از ایران.
همانطور که میدونیم آقای رهبری در خارج از کشور با سیستم بزرگ شده اند که اساسا رهبر محور یا رهبر سالار است و طبیعتا چون تمام مسئولیت بر دوش آن فرد است تصمیماتش مهم تلقی میشود.

اما از طرفی در ایران خودمون قضیه کاملا برعکسه موفقیت یه ارکستر ربطی به رهبرش نداره بلکه به نوازنده ها مربوطه چرا؟؟؟ چون باید این واقعیت رو قبول کنیم که نوازنده خوب خیلی خیلی کم داریم!
مگر چندتا عین آقای فریوسفی عزیز وجود دارند؟ خوب طبیعیه که پدیده ای رفته رفته تحت عنوان نوازنده سالاری شکل میگیری ، یعنی اینکه من هستم که حق انتخاب دارم.
این مسئله همیشه بوده که رهبران ارکستر در ایران التماس نوازنده های خوب را کرده اند و درواقع آنها بودند که انتخاب کردند بزنند یا نه! این هیبت و دک و پز دارد به سادگی از طرف آقای رهبری نادیده گرفته میشود!

مشکل امروز ارکستر ما کاملا به این موارد بر میگرده که عادت کردیم پارتهای ساده بزنیم و پول خوب بگیریم ، مسلما وقتی برای ضبط یه اثر خیلی ساده فیلم و سریال مبالغ خوب دریافت میکنید دیگه حاضر نخواید شد غرغر های آقای رهبری رو با پارتهای مشکل هفته ها و ماه ها تحمل کنید! این میشود که امروز میبینید!
جالب اینجاست آقای صهبایی میفرمایند که تهران باید 30 ارکستر داشته باشد ، فدای سرت شوم پولش به کنار نوازنده از کجا میخوای بیاری!!!

این ارکستر در حال پوست اندازی ایست و مطمئنم که خیلی بیشتر از این حرفا موفقیت کسب میکنه ، بدا به حال رفقایی که از این قطار جا میمونن!