سلام .
نقد بسیار معقوله ی زیباییست و کسی که نقد پذیر است به شدت آدمی معقولی میباشد.
اما اگر نقد آرام و با استدلال و فکری باشد، واقعن باید پایش نشست، حرف زد، نقد کرد، نقد شد، و به نتیجه رسید. نقدی که از سر تنفر ، لجبازی، بد بینی ، و به ویژه حسادت، باشد، حتی اگر هم درست باشد از پایه رد است !
دکتر افشین، حرفهایش زیبا بوده... و به امید نقدهای خوب و سازنده ، نه مخرب.

بی شک ، موسیقی یک فیلم، چه تیتراژ ، چه موسیقی متن، تاثیر بسیار زیادی در یک اثر تصویری دارد که تحت هیچ شرایطی نمیشود کتمانش کرد.
متاسفانه مدتهاست دیگر رضا یزدانی گوش نمیدم، فقط در حد گذری چون به شدت افت کرده. اما این تیتراژ این سریال را حتمن گوش خاهم داد. هیچ وقت یادم نخاهد رفت، رضا یزدانی خالقی اثری چون " مرگ تدریجی یک رویا " بوده است. البته با اسطوره ای به نام " هماین فر "
و اما علی رضا قربانی... صد در صد همینطوری است که شما میگویید.

یک نمومنه بارز " بنیامین بهادری " است. بنیامین بهادری باید بین هر آلبومش دو سه سالی به طول انجامد، و طی این سالها با تک آهنگها، طرفدارانش را مجذوب کنند. مثل " اصلن صداش کردی " " عشق احساسه "و و و... آلبومش ضعیف بود. و دلیلش پرکاری اش است .
به قول شما، پرکاری معیار خوبی نیست اصلن !
ترانه میتواند در عین استفاده از کلامت ساده، زیبا باشد. اما مهم چیدن کنار هم است و درست چیدن. مدتهای زیادی است، آلبوم های مجازی که گوش میدهم، ترانه هایشان کم جذب میکند آدم را، مثلن آلبوم حمید عسگری، همان تراک ، من که طرفدار تو ام ، تا جایی که یادم هست، ترانه اش فرق داشت.
آلبوم محسن یگانه که جاهای زیادی راجب ترانه هایش بحث شد، تراک دیوار ، تراک نگاه ، تراکهای حاوی ترانه ی فوق العاده ای هستند و و و
بگذار در بوق و کرنا کنند که پرکارند و نقد نپذیرند و جیبشان پر پول شود، مهم ماندگاریست، که خیلی سخت نصیب کسی خاهد شد .

از این قضیه خوشحالم. شما دغده ای زیبا دارید . حفظ آبروی یک هنرمند بی شک مردمی.که یکی از بدرودهای بزرگ تاریخ را رقم زد. بنده، برای اولین اعلام خاهم کرد، برای اولین بار، این آلبوم را دانلود خاهم کرد از سایتهای آزاد و کوچکترین هزینه ای بابت این آلبوم نخاهم داد ! چون مرتضی پاشایی فقط و فقط ماکت این آلبوم را ساخته و هیچ وقت تمام این آلبوم تاییدش نخاهد بوده باشد !!!
حیف... این ها آقای بحرینی، وای اگر غم نان بگذارد، نیست... اینها... حیف...

دو سال پیش، در برنامه ی آکادمی موسیقی گوگوش، بزرگی رو دعوت کرده بودند، که متاسفم برای خودم که اسم این بزرگ یادم نیست، از شرکت کننده ها، فکر کنم " امیر حسین " بود، که گریه اش گرفت. از او پرسیدند چرا ؟! گفت اگر الان به تمام جوانان بگویید گیتار فلان آهنگ مایکل جکسون را کی زده، میدادند... اما اگر بگوییم این بزرگ چه کسی است، معدود کسانی هستند که ایشون رو به جا بیارند...
متاسفانه همین است که آقای پور ناظری فرموده اند.
و تنها راهش، آموزش است... اما اگر کسی دلش میسوزد، آموزش و فرهنگ سازی کم هزینه انجام دهد ! نه برای آموزش بخاهد راست ِ تمام فرهنگ پول بگیرد !

مجدد سپاس و معذرت.